Wanneer de andere foto exact gemaakt werd is onduidelijk, wel is duidelijk dat de Tweede Wereldoorlog al voorbij is. Van l’Espérance is op die foto geen sprake meer. Boven op het hotel hadden de Duitsers tijdens de bezetting een platvorm gegoten, waarop een kanon werd geplaatst. Bij de terugtrekking van het bezettende leger lieten de Duitsers dat platform ontploffen, waardoor het gebouw volledig vernield werd (meer over deze en andere vernielingen in de wijk staat in Er is zoveel wat ik niet weet⇲.) Het duurde daarna lang voordat die hoek weer bebouwd werd. Dat is duidelijk nog niet het geval bij het maken van de foto. Op de hoek met de Duinenstraat, waar het tennisterrein van de l’Espérance lag, staan op de tweede foto stoelen en tafels van het ‘every day park’ van de Milk Bar, zelf herinner ik me die zaak niet, maar Luc Blomme, die iets ouder is dan ik, herinnert zich de roomijs in kartonnen potjes die er verkocht werd.
Waar eertijds het lusthofje van ‘l’Espérance was, zien we nu een betonnen plein dat velerlei functies had: plek voor recreatie, sportterrein, ik herinner me cyclobal⇲ en basket, plaats waar het jaarlijks terugkerende volksbal⇲ georganiseerd werd, publieksruimte met klapstoelen voor het beluisteren/bekijken van optredens van o.a. conferencier Nonkel Jerome (°), The Swallows⇲ en de harmonie⇲… Die ruimte maakt vandaag deel uit van het Duinenplein.
(°) Jerome Depoorter was bierhandelaar. In 1945 was hij medeoprichter van het gemeentelijke sport- en feestcomité, meer dan twintig jaar was hij er voorzitter van. Hij bracht animo in het toerisme met een reeks populaire feesten, trad op als ‘nonkel Jerome' in cabaretprogramma's en liefdadigheidsfeesten. (Uit Jaarboek 2005 Ter Cuere)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten