1968, ’t Keetje, Gent

Interieur van ’t Keetje⇲, Sint-Pietersnieuwstraat, Gent. Foto Dirk Pille⇲.

In Honger en dorst⇲ bezing ik twee Gentse etablissementen die ik me herinner als iconen van mijn nachtelijk leven in die stad, een frituur en een café, de ene bij Elga, de andere bij Eddy. Ik ben bijlange niet de enige die de twee bezingt, ook Lieven Tavernier en Jan de Wilde doen dat in De fanfare van honger en dorst⇲. 

Over ’t Keetje van Eddy schreef ik toen: ‘Aan de wand schilderijen, realistische stijl. In de jukebox Je ne regrette rien. Duvel. Waard Eddy wordt geassisteerd door kleine Eddy⇲. Mannen hebben baarden, vrouwen dragen rolkraagtruien. Wie me vinden wil, komt me daar opzoeken. Dat doet ook JP Boentges⇲. Eddy speelt rechtopstaand kaart aan de toog, hij ziet JP rondkijken, vraagt wie hij zoekt. Zegt JP: Ik zoek iemand met een baard. Twintig vingers gaan de lucht in.’
Ook omdat ik intussen op de prachtige foto van Dirk Pille gestoten ben, schrijf ik nu nog iets over ’t Keetje. Over waard Eddy Tange (†2009) vind ik een stukje in De Morgen van 15 april 2005⇲: ‘"Maoïsten, provo's, trotskisten, socialisten, ze kwamen allemaal bij mij", vertelt Eddy Tange, die in 1959 met het café begon. Vaste tooghangers waren Walter De Buck, Etienne Vermeersch, Luc Van Den Bossche, Piet Van Eeckhaut, Roland en de journalisten van het vlak bij gelegen dagblad Vooruit.’ De lijst met beroemde bezoekers kan moeiteloos uitgebreid worden: Jan Bernheim⇲ vernoemt Ernest Mandel⇲ en Georges Debunne⇲. Zelf heb ik er nog het glas geheven met Michel Casteels⇲, Chantal De Smet⇲, Herman Vermeulen⇲, Marijke Colle⇲, Bob Spaenhoven⇲, Frank Van Den Berghe⇲, Nadine Crappé⇲, Dees De Bruyne⇲ en Hein Picard⇲… Met iedereen eigenlijk. Bij het herdenken van de overleden cafébaas haalt Jan Bernheim in Het Nieuwsblad⇲ een anekdote aan uit 1968. Eddy had op sluitingsdag een dertigtal stamgasten uitgenodigd: ‘wellicht de enige keer dat trotskisten ergens een meerderheid haalden’. De tabaksrook was te snijden. Om twee uur ’s nachts sommeerde Eddy zijn gasten naar de bovenverdiepingen om hen daar zijn schilderijencollectie te tonen. Op de trap ‘klonk het gestommel van twintig marxisten die in ketting op de trap moesten wachten tot ze aan de beurt waren. Zij hadden als tussentijdse opdracht een reguliere stroom Vega pilsjes naar boven door te geven. Degenen die hoognodig naar het toilet moesten, hadden de optie zich langs de morrende rij pilsdoorgevende wachtenden de trap af te wringen, maar verloren zo hun plaats in de rij. Alternatief was het in een pilsglas te doen.’ Volgens Bernheim ontstond op den duur enige twijfel over de precieze inhoud van sommige glazen die boven aankwamen, want de smaak van Vega pils was sowieso verschrikkelijk.

Flor Vandekerckhove⇲

[Op de foto: Eddy Tange (†2009).] In De Morgen⇲ lees ik dat Eddy Tange na zijn pensionering vijf boeken geschreven heeft. En het was niet de bedoeling dat het daarbij zou blijven. "Zijn boeken zijn een vorm van orale geschiedschrijving", zegt zijn zoon Jacky, die de boeken in eigen beheer uitgeeft. "Mijn vader heeft zowel de periode vo

or, tijdens als na de Tweede Wereldoorlog meegemaakt. Hij was een kroongetuige van de woelige jaren zestig en zeventig en behoort tot een generatie die haar stempel heeft gedrukt op onze samenleving. Die generatie is jammer genoeg aan het uitsterven, waardoor al die wilde verhalen van toen verloren dreigen te gaan.” Ik probeer zo’n boek op te sporen, en vind in de Persblog⇲ alleen dit: 'Naar aanleiding van het verhaal van Jo Veldeman over Gent in de jaren ’70⇲ – waarbij we het afgebroken café ’t Keetje vermelden (foto) – signaleert Dirk Pille⇲ (UGent) ons dat hij het boek ‘De Keetisten‘ aan het lezen is… boek dat Eddy Tanghe heeft geschreven. Het komt uit de nalatenschap van wijlen Geert Vandamme⇲. Hij was in zijn studententijd kind aan huis in dat café.'