Fonoplaten en een paard

Links: The Nightmare (1970) originele, gesigneerde print (1970) van Robert Crumb⇲, is hier⇲ te koop voor 900 dollar (plus 42 $ voor de verzending naar België.) Rechts: Nachtmerrie van Johann Heinrich Füssli⇲ (1781). Het schilderij bevindt zich in het Detroit Institute of Arts.

OM EEN LEUK paardenmeisje op vernuftige wijze naar mijn blog te lokken, zoek ik op ’t internet een paard. En fonoplaten⇲, dat helpt altijd. The Nightmare, prent van Robert Crumb⇲, is daarvoor uitermate geschikt. Terwijl de heldin verlokkelijk op bed ligt, komt een paard zijn hoofd tussen de gordijnen steken, symbool voor nachtelijk bezoek. Er zijn ook grammofoonplaten. Perfect! Johann Heinrich Füssli had al zo'n Nachtmerrie⇲, hij was zelfs eerst, maar in zijn tijd waren er geen fonoplaten. Ik draai alles in een drabble⇲ — daar draai ik m’n hand niet voor om — en lok het paardenmeisje met exact honderd woorden. (Flor Vandekerckhove⇲)

[Illustratie: zelfportret Robert Crumb.] Fonoplaten en een paard is het slotstuk van een reeks waarin ik me laat inspireren door tekeningen van Robert Crumb⇲. Ik word daartoe aangemoedigd door een quote van Jim Jarmusch⇲: 'Niets is origineel. Steel alles wat je inspireert of je verbeeldingskracht aanwakkert. (…) Het gaat er niet om waar je dingen vandaan haalt - het gaat erom waar je ze heen brengt.’ Vorige posts van de reeks: In de Top Hat met Crumb en Bukowski⇲; Crumb heeft makkelijk praten⇲; Laatste keer daten⇲ en Aangekoekte lakens van een natte Amerikaanse droom⇲.