Het kerstfeest der vissers

Aan Het kerstfeest der vissers werd in De verhalen (°) ook de tekening toegevoegd.

GEMEENTEDIENSTEN, commerçanten, chefkoks, charmezangers, pastoors… Al in november halen ze kerstbollen, tierelantijnen, kribben, engelenhaar, schuimsneeuw en kerstmutsen uit hun magazijnen. Sparren, glitter, kerststallen, kerstmannen, rendieren, muzak… Aan kerst valt niet te ontkomen. Ook door mij niet, al probeer ik het elk jaar wel door er vernuftig omheen te fietsen. 
Dit jaar haal ik dat vernuft uit het mooiste Nederlandstalige kerstverhaal ooit, Kerstfeest der vissers van Joop Waasdorp (°1917 - 1988†). (°)
Een schoolklas krijgt opdracht iets rond kerst te tekenen. Zoals ik het moeilijk heb met kerst, zo heeft de verteller het op school moeilijk met tekenen. Hij maakt er zich zich gemakkelijk vanaf en is er dan ook als eerste mee klaar.

(…) toen ging ik met mijn werkstuk naar onze tekenleraar. Hij nam de grote blauwe vlakte van mij aan en bekeek hem een poosje aandachtig.

‘Dat blauw,’ vroeg hij. ‘Wat is dat eigenlijk?’

‘Dat is de zee,’ zei ik.

Hij bracht de tekening dichter naar zijn ogen en las hardop de woordjes in de rechter bovenhoek: Het kerstfeest der vissers.

‘Waar zijn die vissers?’ informeerde hij.

‘Aan boord,’ zei ik.

‘Aan boord?’ vroeg hij. ‘Aan boord waarvan dan?’

‘Aan boord van dat schip,’ zei ik en ik wees met mijn wijsvinger het stofje aan.

Onze tekenleraar keek een hele poos naar dat nietigheidje, toen snel even naar mij en vervolgens weer op het blauwe papier. Zo bleef hij tamelijk lang zitten turen. Ineens deed hij iets wat ik nog nooit aanschouwd had: hij nam zijn pet af. Die pet, die koekenpan, nam hij echt en werkelijk van zijn hoofd. En terwijl hij hem omgekeerd vasthield, zodat de voering te zien was, zei hij: ‘Daar neem ik mijn pet voor af!’

En voor wie zo kan schrijven… Daar neem ik mijn pet voor af, in mijn geval een baret.
Flor Vandekerckhove⇲

(°) Het Kerstfeest der Vissers (1988) staat in Joop Waasdorp. De Verhalen. 2013. Uitg. J.M.Meulenhoff. In dbnl staan twee lange, goedgeschreven besprekingen van het werk van Waasdorp, beide van Eddy Mielen: De kunst van Joop Waasdorp en Een verkenning van het werk van Joop Waasdorp. Zelf heb ik al twee keer over het werk van deze mens geschreven in Joop Waasdorp vertelt waarlijk àlles en in Ooit had ik een boot.