BEELDHOUWER Lieven Debrabandere (80) woont met Nadine Vansieleghem in Moere, deelgemeente van Gistel. Daar is ook zijn atelier. Ik ben er twee keer geweest. De eerste keer kreeg ik eieren mee naar huis, de tweede keer dacht ik: ooit moet ik over die mens iets schrijven.
Debrabandere werkt op een manier die taille directe heet, term die hij me leert kennen. Hij houwt, boort, zaagt en denkt zich een weg doorheen de materie — bij hem veelal een steenmassa — waarbij het resultaat zich geleidelijk laat kennen. Neen, zegt hij, hij maakt voorafgaandelijk geen kleiontwerp, geen schets, geen schaalmodel, geen tekening, zelfs niet in zijn hoofd. ’t Is de praktijk die te kennen geeft wat de sculptuur wordt. Het tegendeel is ‘taille indirecte’, waarbij een vooraf geboetseerd model gekopiëerd wordt.
Debrabandere werkt op een manier die taille directe heet, term die hij me leert kennen. Hij houwt, boort, zaagt en denkt zich een weg doorheen de materie — bij hem veelal een steenmassa — waarbij het resultaat zich geleidelijk laat kennen. Neen, zegt hij, hij maakt voorafgaandelijk geen kleiontwerp, geen schets, geen schaalmodel, geen tekening, zelfs niet in zijn hoofd. ’t Is de praktijk die te kennen geeft wat de sculptuur wordt. Het tegendeel is ‘taille indirecte’, waarbij een vooraf geboetseerd model gekopiëerd wordt.
Terwijl ik op de ochtend wacht, denk ik daar een wijl over na. Ik probeer de termen naar de literatuur over te brengen. Is de roman resultaat van soortement taille indirecte? De romancier gaat veelal aan de slag met een vooraf opgesteld plan. Alleen is het zo dat het werk al schrijvend een eigen leven gaat leiden. ’t Is in dat eigen leven dat de literatuur zich openbaart. Het strafste wat ik ik ter zake meemaak: een vooropgesteld plan (1998) voor een roman, vierentwintig hoofdstukken, resulteert, middels tal van mislukkingen, zesentwintig jaar later in een… bevredigend verhaal van drie zinnen. Taille directe in de literatuur? Russell Edson is daar een krak in — maar niet van Gistel: ’Ik ga zitten om te schrijven met een lege pagina en een lege geest. Ik volg met het blauwe potlood (…) waar het orgaan van de werkelijkheid [de hersenen] met het aangeleverde naartoe wil. En de poëzie opent zich plots in taal. Het is altijd een ontdekking van iets wat onbekend is en ongepland.’
Inmiddels daghet het in den oosten. Ik staak het nachtelijke mijmeren en keer terug naar Lieven Debrabandere. Ik bewonder ’s mans vermogen om zijn werk met andere disciplines te verweven, iets wat er een overtreffende trap aan geeft. Beelden Kleuren Klanken, met filmwerk (Paul Heylen), fotografische impressies (Paul De Cloedt,), muziek (Piets Swerts) en cellospel van Liesemarie Beelaerts. Of Beelden Sonetten met Hedwig Speliers. (°) Wie het liever in real life heeft, wendt de steven naar Gistel waar de kunstenaar een beeldenroute heeft.
Flor Vandekerckhove⇲
Inmiddels daghet het in den oosten. Ik staak het nachtelijke mijmeren en keer terug naar Lieven Debrabandere. Ik bewonder ’s mans vermogen om zijn werk met andere disciplines te verweven, iets wat er een overtreffende trap aan geeft. Beelden Kleuren Klanken, met filmwerk (Paul Heylen), fotografische impressies (Paul De Cloedt,), muziek (Piets Swerts) en cellospel van Liesemarie Beelaerts. Of Beelden Sonetten met Hedwig Speliers. (°) Wie het liever in real life heeft, wendt de steven naar Gistel waar de kunstenaar een beeldenroute heeft.
Flor Vandekerckhove⇲
(°) Zelf heb ik in 2023 een poging ondernomen om met Lieven Debrabandere en Rik Allewaert een gezamenlijk project uit te werken, Uit de bol, dat viel me alweer tegen, nog voor het kon beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten