Pharofiel

Sofie Benoot en de cameraman overleggen: wat valt er te filmen? (Eigen foto)

In de documentaireserie Archibelge onderzoeken Sofie Benoot, Olivier Magis en Gilles Coton het merkwaardige karakter van wat in België architectuur heet. Met de camera in aanslag togen ze op pad. Ze vertrokken in Brussel en kwamen via tal van steenwegen aan de kust terecht. Van al dat over en weer geloop maakten ze drie films die nu op Canvas te zien zijn, telkens op woensdag. Op 6 mei was dat een aflevering die Brussel op zoek naar zichzelf heet, op 13 mei komt De steenweg aan de beurt en op 20 mei wordt Met zicht op zee getoond. Ik zou je dat allemaal niet zeggen, ware ’t niet dat ik in die laatste aflevering zelf te zien ben. 
In het luik over de kust zie je mij de Vuurtorenweide in Heist afstappen, stekerecht naar een bouwwerk, aldaar gemeenzaam als ’t Hoog Licht bekend. Naast me loopt een ambtenaar die de sleutel van de vuurtorendeur op zak heeft en samen worden we aan de kijker voorgesteld als de plaatselijke pharofielen. Vervolgens zie je ons als doorgewinterde vuurtorenbezoekers de toren binnengaan en op 't moment dat we hijgend & puffend boven komen, hoor je mij in een spontane West-Vlaamse colère uitroepen: ‘Er is hier godver niets te zien. Je loopt heel die weg af, al die trappen op en als je eindelijk zover bent… is er niets te zien.’ ’t Is misschien hard gezegd, maar ’t is wel waar, want het lichtbaken van Heist heeft geen functie meer, de lamp is gedoofd en tussen de toren en de zee staat nu een rij flatgebouwen, een belediging voor het oog van elkeen die ze vanuit zo'n vuurtorenraampje aanschouwt, pharofiel of niet.

Wie me in die film wil zien, mag de aandacht niet laten verslappen, ik ben nauwelijks te ontwaren, en dan nog ruggelings. Dat betekent niet dat zo'n opnames in een mum geklaard zouden zijn. Heel dat spel heeft twee halve dagen geduurd. Tegen zo’n aanslag op mijn tijdsgebruik is mijn vermeende pharofilie geenszins opgewassen. Wanneer de camera even de andere kant uitkijkt, ga ik er met de tram vandoor. Die tram doet er, zo constateer ik, van Heist naar Bredene, lang genoeg over om bij de gebruiker enige filosofische beschouwingen tot wasdom te brengen. Bij mij draaien die rond het thema Hoop, vooral omdat ik hard hoop dat ik daarboven geen verkoudheid opgelopen heb, je hebt er geen idee van hoe ’t kan tochten in die vuurtoren. En koud ! Echt koud !

Flor Vandekerckhove↗︎

Canvas, 20 mei, Archibelge, Met zicht op zee. Een documentaire van Sofie Benoot.