17 maart 2016 — Omwille van redenen die ik niet kan ontbloten, ga ik, op de grens tussen West- en Frans-Vlaanderen, op zoek naar onbewaakte grensovergangen. Die zoektocht
valt zowel mee als tegen. Hij valt mee omdat daar tientallen weggetjes,
straten en sluipwegen te vinden zijn, zowel verharde, half verharde als onverharde, waarlangs je onbelemmerd ’t ene land in en ’t andere uit kan. Tegenvallen doet hij omdat 't niet altijd duidelijk is in welk land je toeft, je
slingert voortdurend van ’t ene naar ‘t andere. Niet alleen grensbewaking
ontbreekt, er is evenmin een grenspaal of een witte streep; er is niets wat de mens,
met of zonder papieren, officieel meedeelt dat hij een grens overschrijdt. Je
kunt het ook niet horen aan de taal, langs beide zijden spreken de
autochtonen onverstaanbaar.
Een geoefend oog kan het zien aan de brievenbussen. Aan de kant van Calais zijn die eenvormig. Aan de andere kant zijn 't minihuisjes, opengesneden melkkannen, niet te benoemen houten
constructies al dan niet in staat van ontbinding, Londense postbussen… Ook: in 't land van Calais staan er antennes op de daken. En je ziet het aan de monumenten. Tip: wanneer je
een kruis ziet met deze tekst, dan ben je — geen twijfel mogelijk — in West-Vlaanderen:
HIER STIERVENVOOR ’T KATHOLIEK GELOOVE’S AVONDS TEN 11n OP 12de JANUARI 1568DE DRIE PRIESTERS VAN RENINGHELSTJUDOCUS HUGEZONE PASTOORROBRECHT RYSPOORT KAPLAANJACON PANNEEL GEESTELIJKE KOSTERR.I.P.DE LAATSTE VRAGE DER GEUZEN WAS:WILT GIJ DE MISSE AFZWEERENEN BELOOVEN NOOIT GEENE MISSE MEER TE DOENEN WIJ SPAREN UW LEVENEN D’ANTWOORDE KLONK:LIEVER DE DOOD !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten