maandag 21 maart 2016

Ontmoeting met Rinus Van de Velde

— De Laatste Vuurtorenwachter heeft een bijverdienste als suppoost in het SMAK — 



Telkens u de zon ziet zakken in de zee, trekt De Laatste Vuurtorenwachter via de wenteltrap naar boven, om aldaar de vuurtorenlamp aan te steken. Vervolgens laat hij zijn Laatste Vuurtorenlicht schijnen op de dingen die anders verborgen blijven en zodra het daghet in den oosten knipt hij dat licht weer uit.
Bij het krieken van de dag daalt hij de vuurtorenwenteltrap weder af, om zich beneden, in zijn Laatste Vuurtorenbureau, achter zijn Laatst Vuurtorenlaptop — en als ’t koud is alsmede achter de stoof — te installeren. Daar noteert hij in zijn blog wat hij bij nacht & ontij in het vuurtorenlicht van zijn vuurtorenlamp bedacht heeft en heden is dat een ontmoeting met kunstenaar Rinus Van de Velde.
Ik ontmoet Rinus op zijn tentoonstelling in het SMAK in Gent. Ik kom daar wel meer, want in mijn ingebeelde vuurtorenwachterbiografie heb ik, als 't mij past, een fictieve bijverdienste als suppoost in dat museum. Terwijl hij in de weer is met zijn monumentale houtskooltekeningen, onderhouden Rinus en ik elkaar over de spanning tussen fictie en werkelijkheid en over hoe het ene het andere beïnvloedt. Zegt Rinus: ‘In mijn werk ben ik een personage dat het fictieve leven leeft dat ik nooit gehad heb. Maar dat fictief verzinsel wordt in mijn atelier een realiteit.’ De redenering klopt, ook ik leid in mijn schrijverij een fictief leven dat ik als vuurtorenwachter nooit gehad heb. En achter mijn laptop wordt ook dat verzinsel een realiteit.
Om zes uur ’s avonds sluit ik het museum. Rinus Van de Velde spoedt zich naar zijn imaginaire stad Donogoo Tonka en ik naar mijn imaginaire vuurtoren op de grens tussen droom en werkelijkheid, fictie en realiteit, het grensgebied waar ik vuurtorenwachter ben en schrijver. En vandaag zelfs suppoost. Onderweg hoop ik dat mijn stukjes bij de lezer hetzelfde oproepen als Rinus’ werken bij journaliste Sofie Van Hyfte: Wat Van de Velde toont, is inspirerend en doet verlangen naar een parallelwereld.’ Want eens je naar een parallelwereld verlangt, ben je maar een stap verwijderd van het besef dat een andere wereld mogelijk is.
Flor Vandekerckhove

° De tentoonstelling van Rinus Van de Velde loopt in het SMAK nog tot 5 juni.



Geen opmerkingen: