De ondertitel van de blog liegt niet: dit is de plaats waar ik
herinneringen ophaal. Daartoe behoren ook die aan ’t Stapelhuis, een lokaal in
Gent, waarover ik hier eerder al een stukje gepost heb.
Daar is nogal wat reactie op gekomen. Daardoor weten we nu met zekerheid dat
de verbouwingswerken in augustus ‘77 van start gaan en dat het
‘socio-kultureel centrum’ op 15 september '78 de deuren opent. De leukste reactie
komt van Willie Panhuis die haar fotoalbum onder de arm neemt en ermee naar de
kust spoort. Wat me toelaat een tweede stukje te publiceren — O lio lio la, onze herinneringen groeien
aan!
 |
| — Vincent Pauwels (°1950 - †2000) zonder wie 't Stapelhuis wellicht nooit afgeraakt zou zijn. — |
Dit tekstje zit geprangd tussen twee fotomontages. Deze bovenaan geeft
een idee van het gebouw (1), de verbouwing (2&3) en het eindresultaat (4).
Foto 1 toont de bouw zoals we die indertijd aantreffen. Rik De Coninck herinnert zich die periode: ‘In 1977 kwam ik in Gent en toen was het lokaal van de RAL nog op de Sint-Kwintensberg. Ik weet dat jij in die periode opdracht kreeg om een ander lokaal te zoeken, dat je, volgens eigen zeggen, met verschillende voorstellen kwam, maar dat die geen genade vonden. In een ultieme poging heb je toen een laatste suggestie gedaan, namelijk een stapelhuis met drie verdiepingen en drie of vier grote rolluiken aan de straatkant in de Frans Ackermansstraat. Dat was toch niet erg praktisch… Tot je grote verbazing was het bingo! En het lokaal had meteen een naam: Stapelhuis.’ Ook Dirk Cosyns herinnert zich het prille begin: ‘Als architect werd ik verzocht om inderhaast te zorgen voor een bouwaanvraag, aangezien gebouw en werken verzegeld waren. Alles werd in orde gebracht en de betonnen trap naar de eerste verdieping werd goedgekeurd.’ Daar heeft, zo herinnert Eddy Labeau zich dan weer, toch enige tijd tussen gezeten [Foto 2]: ‘De aannemer, die na lang talmen de monumentale betonnen trap goot die toegang verleende tot de eerste verdieping met de grote zaal en de bar, sprak Vincent Pauwels respectvol aan met "Mijnheer Vincent". Zonder Vincent zouden wij het daar ook erg koud hebben gehad. Niet alleen stond hij in voor het aanleggen van de centrale verwarming (Leen Mestdach heeft daar ook aan meegewerkt), daarna kwam hij ook telkens uit Evergem over om die op tijd aan te steken - zo'n gebouw is niet in een wip warm...’. Waarmee ook de naam valt van degene die daar veruit ’t meeste werk geleverd heeft: Vincent Pauwels.
Foto 1 toont de bouw zoals we die indertijd aantreffen. Rik De Coninck herinnert zich die periode: ‘In 1977 kwam ik in Gent en toen was het lokaal van de RAL nog op de Sint-Kwintensberg. Ik weet dat jij in die periode opdracht kreeg om een ander lokaal te zoeken, dat je, volgens eigen zeggen, met verschillende voorstellen kwam, maar dat die geen genade vonden. In een ultieme poging heb je toen een laatste suggestie gedaan, namelijk een stapelhuis met drie verdiepingen en drie of vier grote rolluiken aan de straatkant in de Frans Ackermansstraat. Dat was toch niet erg praktisch… Tot je grote verbazing was het bingo! En het lokaal had meteen een naam: Stapelhuis.’ Ook Dirk Cosyns herinnert zich het prille begin: ‘Als architect werd ik verzocht om inderhaast te zorgen voor een bouwaanvraag, aangezien gebouw en werken verzegeld waren. Alles werd in orde gebracht en de betonnen trap naar de eerste verdieping werd goedgekeurd.’ Daar heeft, zo herinnert Eddy Labeau zich dan weer, toch enige tijd tussen gezeten [Foto 2]: ‘De aannemer, die na lang talmen de monumentale betonnen trap goot die toegang verleende tot de eerste verdieping met de grote zaal en de bar, sprak Vincent Pauwels respectvol aan met "Mijnheer Vincent". Zonder Vincent zouden wij het daar ook erg koud hebben gehad. Niet alleen stond hij in voor het aanleggen van de centrale verwarming (Leen Mestdach heeft daar ook aan meegewerkt), daarna kwam hij ook telkens uit Evergem over om die op tijd aan te steken - zo'n gebouw is niet in een wip warm...’. Waarmee ook de naam valt van degene die daar veruit ’t meeste werk geleverd heeft: Vincent Pauwels.
Eddy
Decreton herinnert zich het Stapelhuis aldus: ‘Ik heb er vele uren doorgebracht, vooral om de bar [foto 4] open te houden. Maar zonder Vincent Pauwels
was er wellicht nooit een Stapelhuis geweest.’ Dat betekent dan weer niet
dat anderen niet aan de verbouwing geparticipeerd hebben. De bebaarde man die op foto 2 de kruiwagen op de container duwt, ben ik. Zegt Karin Criel: ‘Op de benedenverdieping waren de toiletten.
Jean-Paul Van Bendeghem heeft nog geholpen om die te plaatsen, meen ik mij te
herinneren. Voor mijn geestesoog zie ik hem nog lopen met een wc in zijn nek.
Altijd als ik iets van hem zie of lees, moet ik daaraan denken.’ Ja, ik kan me wel voorstellen dat je zo'n beeld niet uit je geheugen krijgt.
Om
een lang verhaal kort te maken: op 15 september 1978 is het gebouw
gebruiksklaar. Uit de fotoverzameling van Willie Panhuis kies ik deze van een
etentje, couscous!, dat daar op 21 oktober ’78 doorgaat. Op onderstaande foto’s herkennen
we (1) Magda Devos; (2) Eddy Labeau; (3) Vera Meeus; (4) Vincent Pauwels (†); (5)
Adriënne Depreester (†); (6) Marc Staelens; (7) Eddy Decreton; (8) Christine Bilaey; (9) Michel Colijn.
(Alle foto's komen uit het archief van Willie Panhuis.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten