 |
| — Foto uit het politiedossier. — |
Twee
jaar later reed verzekeringsagent Deschaede in ‘t donker naar huis. Onderweg
ramde hij een paaltje. Hij vervolgde zijn weg, ging naar bed en sliep tot hij
door de politie wakker gebeld werd.
Dit
is wat Deschaede toen verklaarde: ‘Toen ik op 1 juli 1954 om 23 uur, via de
Prinses Elisabethlaan, huiswaarts keerde, zag ik plots een obstakel opdoemen.
Bleek dat een naakte vrouw in ’t midden van de weg stond. Ik kon haar net ontwijken,
maar raakte wel een paaltje.’
Van
de vrouw was nadien geen spoor meer te bekennen. Hij kon wel een persoonsbeschrijving
geven: ‘Ze had lang blond tot bruin haar en soortgelijk schaamhaar. Wat me opviel was
dat ze ook over borsthaar beschikte, eveneens bruinachtig blond.’
De
wijkagent herinnerde zich een foto van de twee
jaar eerder verdwenen Betsy. De commissaris heropende het dossier.
Sindsdien
blijven er meldingen komen. In 1958 spot een Bredenaar Betsy op de
Wereldtentoonstelling. In 1960 neemt ze met ontblote borst deel aan een
betoging tegen de Eenheidswet. In mei '68 zou ze het Bredense politiebureau met
stenen bekogeld hebben. Iemand die onbekend wenst te blijven zegt dat hij Betsy verleden jaar op het naaktstrand gespot heeft, maar nu met grijs borsthaar.
Normaliter hecht ik weinig geloof aan zo’n
getuigenissen, maar onlangs zag ik een vrouw die me erg aan haar liet denken. Waarom dacht ik in die vrouw Betsy te herkennen? Had zij haar
boezem ontbloot? Neen! Had ik een pluk borsthaar uit haar blouse zien priemen?
Neen! Had ik enig borsthaar horen knapperen? Neen! Ik kon er geen zinnige
verklaring voor geven en dat kan ik vandaag nog altijd niet.
Flor
Vandekerckhove
