De Amerikaanse surrealistische dichter Charles Simic (°1938) publiceert in 2005 de
bundel My Noiseless Entourage. Daarin staat ook Pigeons at Dawn. In het gedicht vertelt
hij, denk ik, wat poëzie vermag: ze toont ons dingen die je anders niet zou
zien. Misschien moet je er eerst wel een omwegje voor maken, in dit geval in
een krakende lift die je eerst naar een ijskoude kelder brengt. Maar wie geduldig
is krijgt uiteindelijk toch een glimp van absolute schoonheid te zien: All
but invisible, but for her slender arm.
Ik doe dat graag, poëzie vertalen, maar ’t blijft natuurlijk wel het werk
van een dilettant. Correcties en suggesties worden in dank aanvaard. (Flor Vandekerckhove)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten