donderdag 11 juli 2019

Boekenruilkastje

[Gisteren post ik hier een poëem van de Amerikaanse dichter Billy Collins en daarnaast plaats ik mijn vertaling van dat mooie gedicht.

Omdat de stapels de pan uitswingen komt er een nieuwe huisregel. Telkens er een nieuw boek binnenkomt gaat een ander de deur uit. Als eerste vertrekt een boek waarvan ik niet eens weet hoe & waar ik het ooit verworven heb. Nooit gelezen en dat zal ook nooit gebeuren. Ik trek ermee naar zo’n boekenruilkastje. Daar onderdruk ik de neiging om in ruil een ander boek mee te nemen.
‘s Nachts denk ik: daar valt toch een verhaal van te maken. Hoe luidt de titel van dat boek ook weer? En de nacht doet wat hij doet, hij nestelt zich in mijn brein met de vraag: hoe heet dat boek?! Slapeloosheid! Obsessie! Writer’s Block! In alle vroegte trek ik weer naar het kastje om te kijken hoe dat boek heet. Vlak voor ik daar aankom zie ik hoe het alter ego van Billy Collins mijn boek meeneemt. Omdat dit verhaal geïnspireerd wordt door Collins’ gedicht I Go Back To The House For A Book weet ik dat ik nu even moet wachten. Drie minuten later constateer ik dat de dichter niet gelogen heeft. Daar komt Collins zelf in het kastje kijken. Te laat, net als ik: mijn boek is weg.

Geen opmerkingen: