Naar de matinee achter de wolken

— Zelf ga ik kijken naar de matinee voor 65-plussers, ben ik ’s avonds op tijd weer thuis, dat hebben mensen van mijn leeftijd graag. —

Het heeft z’n charmes: je groeit op in een dorp, daarna woon je zo’n beetje overal en op hoge leeftijd keer je weer naar dat dorp. Dan zie je hoeveel er veranderd is en je ziet ook wat hetzelfde blijft. Je loopt oude bekenden tegen ’t lijf, makkers waarmee je de schoolbanken gedeeld hebt en die je daarna uit het oog verloren bent, en je ziet waarmee ze zich onledig houden.

— Bert Tas en Erik Poppe in 1959.
Bert (onderaan) zingt 61 jaar later nog altijd.
Erik (bovenaan) acteert vandaag nog steeds. —

Bert Tas en ik hebben met elkaar gemeen dat we als knaap een engelenstem hebben. Ik herinner me dat we, tien-, elfjarig als we zijn, samen in de nachtmis van kerstdag, pal naast het orgel ­— ereplaats! — in duo Adeste fideles zingen. Voor mij is dat meteen het eindpunt van mijn zangcarrière, niet zo voor Bert! Terug in Bredene zie ik dat hij tot vandaag in koren zingt. En in kerken, want ’t is bij Tas zoals bij Guido Gezelle: ‘(…) dat kruiske, ’t is geschreven / diep mij in den kop gebleven (…)’

Met de schoolmakkers van weleer zet ik mijn eerste stappen op de planken. Voorstellingen zijn er n.a.v. het naamfeest van de pastoor. Of als steun aan een vereniging die De vrienden van Lourdes heet en die tot mijn verwondering nog altijd bestaat. Van ’t verschot heb ik die Vrienden in een nieuw gedicht verwerkt: Klaagzang aan boord van de never-ending-tourbus. Wie dat leest zal zien dat ik, atheïst en al, nog altijd sporen van dat katholicisme draag.

Dat doet Erik Poppe nog iets meer dan ik. Samen hebben we onze eerste stappen op de planken gezet, en wel als De Zingende Vrienden van Lourdes. De naam is onzeker, maar het optreden niet, daar is fotografisch bewijs van en dat staat hier. Erik, die — dat is al bij de start duidelijk — meer acteurstalent heeft dan ik, staat nog altijd op de planken. Neen, niet bij Boontje, want dat is een ‘Progressieve Toneelkring’, maar bij De Klisse die aan ‘de toneelzaal van de paster’ ontspruit. Veranderd is wel dat de voorstellingen nu in het Staf Versluyscentrum doorgaan. Poppe heeft daar nu een rol in Achter de wolken. (°) Zelf ga ik kijken naar de zondagmiddagvoorstelling voor 65-plussers, dan ben ik ’s avonds op tijd weer thuis, dat hebben mensen van mijn leeftijd graag. Lang leve de traditie van de matinee!

Flor Vandekerckhove

(°) Achter de wolken. Toneel De Klisse. Staf Versluyscentrum Bredene. Auteur Michael De Cock; regie Karl Leroy; acteurs An Maes en Erik Poppe. Vrijdag 7 en zaterdag 8 februari, 20 u. 9 €. — Zondagmiddag 9 februari, 14.30 u: 65+: 7 €.

Mail erom: liefkemores@telenet.be