 |
|
— U kunt me dit lange gedicht horen declameren op de podcast: klik hier !⇲ (De achtergrondfoto is van Yvan Mahieu). Tegen het einde van 2022 herschrijf ik dit gedicht en 't wordt dan ook een stuk korter. U vindt de nieuwe versie elders in de blog⇲: https://florsnieuweblog.blogspot.com/2021/12/de-walrus-ken-je-wel-de-walreus.html⇲.
|
Aan Tania
De Laatste Roodharige
Punkster volgt een seminarie in Diksmuide en heeft
Daar ten
behoeve van haar Laatste Vuurtorenwachter een hotelsuite
Gehuurd van waaruit
ik nu mijn Laatste Vuurtorenlamp op een Franse tuin
Laat
schijnen die symmetrisch en geschoren neerwaarts eindigt in de IJzer.
Acht uur
lang beschijnt mijn Vuurtorenlamp in Diksmuide die Franse tuin
En acht uur
lang gebeurt er niets en acht uur lang maak ik de bedenking dat
Een Engelse
tuin dan toch te prefereren valt omdat ’s mensenhand daarin
Valselijk
verdoezeld wordt met romantiek en asymmetrie en onevenwicht.
Truken uit
de trukendoos die in zo’n Engelse tuin dingen doen gebeuren
Wat niet
gezegd kan worden van zo’n Franse in Diksmuide
Waarop ik al
acht uur lang mijn Laatste Vuurtorenlamp laat schijnen
In de hoop
dat ik iets ontwaar dat het verlichten/verdichten waard is.
Net voor ik
teleurgesteld door wat niet komt de boeken dichtgooi en
Mijn Laatste
Vuurtorenlamp wil uitknippen om hem op te bergen in
De vuurtorenkist
die ik van zee naar Diksmuide heb meegesleurd
Zie ik hoe
de IJzer plotsklaps een merkwaardige golfslag produceert.
Meteen richt
ik er mijn lamp op en mijn Laatste Vuurtorenlicht schijnt nu
Ten volle op de plek waar de IJzer de
Franse tuin onverwachts overspoelt
En ik zie
tot mijn verbazing dat een dier zich uit het water worstelt waarin
Ik in mijn
verwarring een Franse-tuinenzeehond meen te herkennen.
Maar dan zie
ik dat het dier twee slagtanden heeft van een meter lang
En snorharen
die mij aan deze van meneer Pheip doen denken en
Ik lieg niet
als ik zeg dat ik nooit eerder in mijn leven zo’n groot waterdier
Gezien heb
dat met vervaarlijk grote flippers recht op me afstevent.
Geoefend als
ik ben trek ik bliksemsnel De Laatste Vuurtorenlamp uit
Het snoer
waardoor de Franse tuin in Diksmuide en ook de IJzer
In een
duister komen te staan van het type waarvan men terecht
Zegt dat het
het soort duister is waarin echt van alles kan gebeuren.
En dit is
wat mij daar in die suite van dat hotel in Diksmuide overkomt
Aan het raam
dat uitkijkt op een Franse tuin die symmetrisch neerwaarts
Eindigt in
de IJzer waaruit ik zojuist een dier heb zien komen waarin
Ik eerst ten
onrechte een Franse-tuinenzeehond meende te herkennen.
We staan oog
in oog met elkaar dat beest van wel drie meter lang met
Slagtanden
van een meter en ik met alleen maar mijn gedoofde lamp en
‘t Mag
pikkedonker zijn toch weten we dat we oog in oog staan en alleen
Gescheiden worden
door dubbel glas weliswaar maar toch alleen maar glas.
Dan hoor ik
hoe het beest met zijn slagtanden van een meter lang
Zachtjes klop
klop tik klop op het vensterraam tikt in een ritme dat me
Niet
onbekend is maar dat ik gezien de spanning die de situatie oproept
Niet thuis
kan brengen hoezeer mijn hersenen dat ook proberen.
En dat beest
van drie meter lang met slagtanden van welhaast
Een meter en
een snor zoals meneer Pheip en flippers waarmee hij
Snel beweegt
blijkt een extreem lieflijke stem te hebben waarmee hij
Zachtjes
neuriënd tot me zegt Ik Ben De Walrus Koe
Koe Ke Sjoeb.
 |
| — U kunt er waarlijk ook naar luisteren: klik hier ! — |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten