 |
| — De clown is een triest-komische figuur. Dat is in het kader van de klimaatcatastrofe niet anders. Maar moeten we hem daarom in huis nemen? En zijn vrouwtje ook? Over deze vraag handelt dit enigszins geëngageerd gedicht. Met dank aan de popgroep Manfred Mann voor de inspiratie. — |
Er is iets gaande op de
schaal van Richter want overal dollen rondtollende
Haast niet te ontwijken doorzichtig
blauwe plasticzakken gevuld met vooral
Petflessen in het rond terwijl Tania
haar auto zigzaggend een weg laat
Zoeken tussen colablikken en
losgerukte straatstenen richting cinema.
We draaien de hoek om en
botsen bijna tegen een clown aan die daar te
Midden van de weg
armenzwaaiend luid haha staat te
roepen en die aan
Zijn neus draait als om
zich te onderscheiden van kletterend leeggoed van
Pizza’s en losgerukte
bomen en pillendoosjes en sterkedrankflessen.
We weten niet goed wat we
met die clown moeten aanvangen maar het is wel
Duidelijk dat we hem daar
niet kunnen laten staan terwijl niemand anders nog
Op straat is in dit weer dat
ons leert dat het kompas het noorden kwijt is en
De meetlat langs de
Meridiaan van Parijs niet langer uitgerekt kan worden.
En we nemen hem tussen ons
in mee in Tania’s camionette op weg naar de
Cinema en terwijl hij weer
aan zijn neus draait vraagt hij ons of de koning zijn
Kroon verloren is en ik
antwoord dat het er inderdaad zo uitziet maar dat het
Ons toch niet belet om naar de film te gaan
waarin hij ons gelijk geeft en zelfs
Vraagt of hij met ons mee
naar de cinema mag gaan wat we node toestaan
Want ja zegt Tania wat moet
een mens anders doen in deze tijd waarin
Alle zekerheden het
begeven en er geen maat meer op de dingen staat en
Een autobus ons
voorbijsteekt waarin geen mens zit zelfs geen chauffeur.
Dus nemen we hem mee naar
de cinema en daar zit hij dan neusdraaiend
Tussen ons in commentaar te
geven op de film en vooral op de muziek
Die volgens hem van
Manfred Mann is en neusdraaiend maakt hij ons
Duidelijk dat die Manfred
meer met dit gedicht te maken heeft dan we denken.
Als de film ten einde is
trekken we onze jassen aan en zet ik mijn baret weer
Op en alsof ’t nooit
anders geweest is gaan we gearmd als een trio naar
Buiten waar een wervel van
plastic flessen en metalen verpakkingen ons
Haha zegt de clown hoog
boven de door ’t weer fel gehavende parking zuigt.
En pal in ‘t midden in de
absolute rust van het oog van de plastic storm zien
We bij de camionette een
meisje dat geduldig staat te wachten tot de wind
Ons voor haar neerzet en
terwijl ze een theatrale buiging maakt stelt ze zich
Neusdraaiend aan ons voor
als de rechtmatige echtgenote van de clown.
De storm neemt toe en zo
ook het aantal bevingen en plastic drankbekers en
Huizen die instorten en
advertentiebladen en wagens die de lucht ingezogen
Worden en ’t wordt echt
wel tijd om weer naar huis te gaan ware het niet dat
Het valies dat mevrouw de
clown me aanreikt me daar sterk van weerhoudt.
Flor Vandekerckhove
Het gedicht Haha zegt de clown werd
opgenomen in de bundel De man die sneller schijt dan zijn schaduw. De bundel
(e-boek, PDF) is gratis voor wie erom vraagt: mail naar liefkemores@telenet.be.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten