 |
— Links. De Grote Markt van Veurne, eindpunt van mijn eigen ronde van Vlaanderen. Ik toon er een blad uit het boekje (midden) van Jean-Paul Chemin. Het blad (rechts) toont u het marktplein waar ik sta. — |
Eerst denk ik dat het een pseudoniem is, maar neen, hij heet echt Chemin, Jean-Paul Chemin; een Franstalige Belg, woont achter de taalgrens en is daar niet voor een gat te vangen, hij zingt, speelt gitaar — zoals hier↗︎ op youtube — tekent en schildert. Ik leer hem enkele jaren geleden in Oostende↗︎ kennen, waar hij tentoonstelt. Het is een leuke ontmoeting, hij doet zijn best om Nederlands te spreken en ik Frans, en na een wijl constateren we dat er meer vaart in zit als hij gewoon zijn Frans spreekt en ik mijn Nederlands.
De werkjes die hij me in Oostende toont zijn accordeonboekjes waarin schilderijtjes staan, facetten van een verhaal. In een ervan volgt Chemin het levenspad van Paul Delvaux↗︎. Dat boekje neem ik mee naar Veurne. Ik laat de auto achter en stap door mooie straatjes richting centrum. Onderweg passeer ik het huis waar Paul Delvaux gewoond heeft, een park waarin een uit de kluiten gewassen kop van de schilder staat en teksten die naar hem verwijzen. Op de Grote Markt installeer ik statief & fototoestel. Ik sla Chemins accordeonboekje open, tot waar hij Delvaux’ passage in Veurne markeert. Daarna probeer ik het achterliggende stadsbeeld en het overeenkomstige schilderijtje in een foto te verenigen.
Waarom doe ik dat? Toont het boekje niet krek hetzelfde als wat u op de achtergrond ziet? Maakt die achtergrond volgens u deel uit van de Vlaamse identiteit? Dan het schilderijtje eveneens, dat toont u ’t zelfde. En als dat schilderijtje deel uitmaakt van de Vlaamse identiteit, dan ook de schilder: een Franstalige kunstenaar, geboren & getogen aan gene zijde van de taalgrens, een mens die daar ook nu nog altijd woont, werkt, leeft. Waarmee het Vlaamse identitaire, vind ik, voldoende ontmaskerd wordt als zijnde een overbodige constructie. Weg ermee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten