Er ligt onheil op de loer

Er is al relatief veel van Charles Simic (°1938) vertaald, je vindt er iets van in de digitale bib voor de Nederlandse letteren en ook ik heb al eentje op mijn palmares staan:  Pigeons at Dawn, uit de bundel My Noiseless Entourage (2005). In dat gedicht vertelt Simic wat poëzie vermag: ze toont ons dingen die je anders niet zou zien. Misschien moet je er eerst een omweg voor maken — in dit geval verzinnebeeld door een lift die eerst naar een kelder voert — maar wie geduldig is, vangt uiteindelijk een glimp van schoonheid op: All but invisible, but for her slender arm. Dat gedicht en mijn vertaling staan hier.
Nu waag ik me aan Something Evil is Out There, recenter werk. Het staat in Come Closer and Listen (2019). Er zitten 14 jaren tussen die twee, maar de verzen hebben nog altijd iets gemeen. Weer zijn de dingen verhuld en weer kun je niets anders doen dan wachten. Er is ook een verschil. In het eerste geval wordt het wachten beloond, in het nieuwe gedicht is er geen hoopvol perspectief. Er hangt onheil in de lucht en ’t komt almaar nader. Voelt de dichter zijn einde naderen? Dat zal wel, hij is de tachtig voorbij: ‘If one had the nerve to stick around’.
En dan nog dit (zoals steeds): ik ben een gepassioneerde liefhebber, geen professionele vertaler. Wie suggesties heeft die de vertaling verbeteren, op- en aanmerkingen, stuurt ze naar liefkemores@telenet.be. (Flor Vandekerckhove)

En ook hier staat iets te gebeuren

www.youtube.com/watch?v=1k7G5DfaGeM