In de sixties worden de oude dichter Allen Ginsberg en de jonge muzikant Paul Mc Cartney makkers. Ginsberg (toen al 50) toeft in juli 1967 in Londen. The Beatles leven tegen die tijd al in forse buitenverblijven, maar Paul (25) nog niet. Hij woont, met actrice Jane Asher⇲, nog in Londen. Ginsberg wordt bij hen thuis uitgenodigd en treft daar ook Mick Jagger en Marianne Faithfull aan. Een maand eerder zijn enkele Stones in een drugszaak veroordeeld en uiteraard hebben de Britten en de bezoekende Amerikaan het daarover. Maakt Allen Ginsberg niet overal waar hij komt een zaak van het recht op vrij drugsgebruik? Nu zijn de opgepakte Stones vrij op borgtocht en ze willen ’t gebeuren beantwoorden met een song. Ginsberg mag de opnames bijwonen. De Amerikaan ziet in de studio niet alleen de Stones aan ’t werk, maar ook John Lennon en Paul McCartney die uit sympathie het koortje leveren. We Love You⇲ opent met het geluid van voetstappen, je hoort kettingen over de vloer slepen en een gevangenisdeur die dichtslaat. Het gevangenismoment van The Rolling Stones op plaat vereeuwigd!
In januari 1994 is Ginsberg weer in Londen. Hij komt er zijn dichtbundel Cosmopolitan Greetings⇲ voorstellen. Inmiddels woont Paul Mc Cartney, nu met Linda, ook buiten Londen en hij stelt Ginsberg zijn zelfontworpen huis voor. Hij toont hem zijn kunstcollectie: stilleven van Vuillard, gravure van Rembrandt, stilleven van Renoir, tekening van Matisse en veel Magrittes. Linda kookt vegetarisch; de vier kinderen zijn er en de drie honden ook. Ginsberg leest zijn Beatlesgedicht voor, Portland Colliseum⇲. Ze hebben het over kunst & politiek, Paul toont zijn gedichten en Ginsberg begint ze prompt te verbeteren. Paul daarover⇲: ‘Ik heb zijn wijzigingen genegeerd, ik noem ze de Ginsbergvariaties.’
In augustus 1995 ontmoeten Ginsberg (inmiddels 69) en de McCartneys elkaar weer. Deze keer in Pauls huis op Long Island. Na de middag verneemt Paul van Ginsbergs gedicht Ballad of the Skeletons⇲. Hij is onder de indruk en het leidt tot een indrukwekkende samenwerking, waarover ik ’t later in een apart stukje wil hebben. Linda, Paul en Allen experimenteren die dag ook met zeventien lettergrepen tellende oneliners, zoals Ginsberg het doet in zijn boekje Mind Writing Slogans⇲. Dat vind ik wel geestig, omdat ook ik me sinds enige tijd over het genre buig, zoals hier⇲. ’s Anderendaags vertrekt Ginsberg; Linda en Paul bellen hem thuis op om hem hun nieuwe oneliner mee te delen. Linda: ‘Fear crawled into my open window and strangled me with my own hands.’ Paul: ‘Yellow sperm swim boldly across the surface of my eighth symphony’.
Flor Vandekerckhove⇲
In januari 1994 is Ginsberg weer in Londen. Hij komt er zijn dichtbundel Cosmopolitan Greetings⇲ voorstellen. Inmiddels woont Paul Mc Cartney, nu met Linda, ook buiten Londen en hij stelt Ginsberg zijn zelfontworpen huis voor. Hij toont hem zijn kunstcollectie: stilleven van Vuillard, gravure van Rembrandt, stilleven van Renoir, tekening van Matisse en veel Magrittes. Linda kookt vegetarisch; de vier kinderen zijn er en de drie honden ook. Ginsberg leest zijn Beatlesgedicht voor, Portland Colliseum⇲. Ze hebben het over kunst & politiek, Paul toont zijn gedichten en Ginsberg begint ze prompt te verbeteren. Paul daarover⇲: ‘Ik heb zijn wijzigingen genegeerd, ik noem ze de Ginsbergvariaties.’
In augustus 1995 ontmoeten Ginsberg (inmiddels 69) en de McCartneys elkaar weer. Deze keer in Pauls huis op Long Island. Na de middag verneemt Paul van Ginsbergs gedicht Ballad of the Skeletons⇲. Hij is onder de indruk en het leidt tot een indrukwekkende samenwerking, waarover ik ’t later in een apart stukje wil hebben. Linda, Paul en Allen experimenteren die dag ook met zeventien lettergrepen tellende oneliners, zoals Ginsberg het doet in zijn boekje Mind Writing Slogans⇲. Dat vind ik wel geestig, omdat ook ik me sinds enige tijd over het genre buig, zoals hier⇲. ’s Anderendaags vertrekt Ginsberg; Linda en Paul bellen hem thuis op om hem hun nieuwe oneliner mee te delen. Linda: ‘Fear crawled into my open window and strangled me with my own hands.’ Paul: ‘Yellow sperm swim boldly across the surface of my eighth symphony’.
Flor Vandekerckhove⇲
Barry Miles. Allen Ginsberg. Beat poet. 2010 Virgin Books. 630 pp. © Barry Miles 1989, 2000, 2010.
 |
In de beste traditie van De Weggeefwinkel is ook dit e-essay gratis. U hoeft er alleen om te vragen. Mocht u interesse hebben, mail naar liefkemores@telenet.be↗︎. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten