 |
Links: het beeld van Blonde Betsy op het Duinenplein van Bredene. Rechts: de Bredense politie probeerde Blonde Betsy ook in Amerika op te sporen, tevergeefs.
Op 1 juli 1952 verdwijnt Blonde Betsy uit haar woning in de Nukkerstraat van Bredene. Onderzoek kan alleen concluderen dat elk spoor ontbreekt. Twee jaar later rijdt verzekeringsagent Deschaede in ‘t donker naar huis. Onderweg ramt hij een paaltje. Dat staat nu scheef en zijn auto heeft een schreef. Hij vervolgt zijn weg, gaat naar bed en slaapt tot de politie hem wakker belt. Deschaede verklaart: ‘Toen ik gisteren, 1 juli 1954 omstreeks 23 uur, via de Prinses Elisabethlaan, huiswaarts keerde, kwam er van over ’t water een dichte mist opzetten. Opeens zag ik een obstakel. Dat bleek een naakte vrouw te zijn, die in ’t midden van de weg stond, armen wijd open. Gelukkig kon ik haar ontwijken.’
Van de vrouw valt, na het voorval, geen spoor meer te bekennen. Deschaede kan wel een persoonsbeschrijving geven: ‘Ze had een weelderige, blonde haardos en soortgelijk schaamhaar. Wat me opviel was dat ze over borsthaar beschikte, overdadig veel zelfs.’ Wijkagent Maurice denkt er ’t zijne van, maar herinnert zich Betsy die twee jaar eerder verdwijnt. Hij haalt het dossier vanonder het stof en vindt daarin de verklaring van haar buurman, Joseph Devoyeur, die toegeeft dat hij Blonde Betsy regelmatig placht te begluren. Daardoor kan hij de politie een interessante bijzonderheid melden: Blonde Betsy heeft borsthaar! Maurice brengt verslag uit bij commissaris Dendoven die het dossier heropent.
En daarmee ook de doos van Pandora, want Blonde Betsy blijft de gemoederen in Bredene sindsdien beroeren. In 1958 wordt ze opgemerkt op de Wereldtentoonstelling. In 1960-‘61 zou ze deelgenomen hebben aan een betoging tegen de Eenheidswet. Nog in de jaren zestig zien mensen haar in de Vissersprocessie opstappen. In 1968 bekogelt ze het Bredense politiebureau met stenen. Wanneer iemand Blonde Betsy over 't water van de Spuikom ziet lopen, spreekt men van een mirakel. Tot vandaag zijn er die Blonde Betsy met wuivende borstharen bovenop een duintop zien staan. Iemand die onbekend wenst te blijven zegt dat hij Blonde Betsy verleden jaar op het naaktstrand gespot heeft, nu met grijs borsthaar…
‘Trop is te veel’, zegt Steve Deschoolmeester, burgervader van Bredene, en hij organiseert een Raad van Wijzen om de gemoederen te bedaren. De sossen laten hun keuze op Vanhorenzeggen W. vallen en de kaloten schuiven veteraan Vanopdheye G. naar voren (de andere partijen hebben geen wijzen.) In wijsheid stelt het duo voor om Blonde Betsy in een standbeeld te vereeuwigen, zeggend: ‘Wat ’t Vrijheidsbeeld voor New York is, kan het Naaktbeeld voor Bredene zijn.’
Flor Vandekerckhove⇲
En daarmee ook de doos van Pandora, want Blonde Betsy blijft de gemoederen in Bredene sindsdien beroeren. In 1958 wordt ze opgemerkt op de Wereldtentoonstelling. In 1960-‘61 zou ze deelgenomen hebben aan een betoging tegen de Eenheidswet. Nog in de jaren zestig zien mensen haar in de Vissersprocessie opstappen. In 1968 bekogelt ze het Bredense politiebureau met stenen. Wanneer iemand Blonde Betsy over 't water van de Spuikom ziet lopen, spreekt men van een mirakel. Tot vandaag zijn er die Blonde Betsy met wuivende borstharen bovenop een duintop zien staan. Iemand die onbekend wenst te blijven zegt dat hij Blonde Betsy verleden jaar op het naaktstrand gespot heeft, nu met grijs borsthaar…
‘Trop is te veel’, zegt Steve Deschoolmeester, burgervader van Bredene, en hij organiseert een Raad van Wijzen om de gemoederen te bedaren. De sossen laten hun keuze op Vanhorenzeggen W. vallen en de kaloten schuiven veteraan Vanopdheye G. naar voren (de andere partijen hebben geen wijzen.) In wijsheid stelt het duo voor om Blonde Betsy in een standbeeld te vereeuwigen, zeggend: ‘Wat ’t Vrijheidsbeeld voor New York is, kan het Naaktbeeld voor Bredene zijn.’
Flor Vandekerckhove⇲
 |
Flor in spoken word dient om de gedeclameerde versies van mijn verhalen/gedichten kenbaar te maken. Wie op Facebook zit, klikt hier⇲. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten