Op de verjaardag van Lou

Links: Lou Vandekerckhove en haar grootvader. — Midden: de autobiografie van Lou Andreas Salomé. — 

Rechts: Lou Andreas Salomé met haar vrienden Paul Ree en Friedrich Nietsche, ze legt er de zweep op.

Neen, ’t is vandaag Lou Andreas Salomés verjaardag niet — die Lou verjaart net als ik op 12 februari. Vandaag is ’t 8 maart en dan verjaart Lou Vandekerckhove (°2012), een van mijn kleindochters. Ze wordt elf. Toch moet ik op haar verjaardag telkens aan die andere Lou denken, Lou Andreas Salomé⇲. Jaarlijks vraag ik me daarbij af of die vrijgevochten naamgenote de kleine Lou tot voorbeeld kan dienen.

Dit jaar dacht ik: ze wordt elf, ‘k ga de kwestie trancheren voor het te laat is. Dus trek ik naar de bib om daar Lous autobiografie uit ’t rek te halen, Terugblik op mijn leven⇲. De kaft is alvast veelbelovend: Lou legt de zweep op twee mannen die haar kar trekken (8 maart is ook Internationale Vrouwendag.) Omdat ik er verkeerdelijk vanuit ga dat zo’n boek — van de prestigieuze reeks privé-domein — in elke bib aanwezig is, kom ik van een kale reis thuis: de openbare bibliotheek van Oostende heeft het niet in haar collectie. Andere biografieën van Lou Andreas Salomé zijn daar evenmin. Er is een film⇲ (1977), ook die vind ik daar niet. (’t Is niet voor het eerst dat ik me vragen stel bij de aankooppolitiek van die bibliotheek.) Om een lang verhaal kort te maken: Lou Vandekerckhove zal ’t zelf moeten uitzoeken en da’s wellicht maar goed ook.

Waarna ik een wijle mijmer over het jaar waarin ikzelf elf was. Heel andere tijden uiteraard, maar sommige dingen overleven echt alles, ’t Eurovisiesongfestival bijvoorbeeld; ik ben elf en Tom Pilibi⇲ wint!

Flor Vandekerckhove⇲