 |
De zwart-witfoto dateert van 1994. Ik sta voor het redactielokaal van Het Visserijblad⇲. De naam staat op het vensterraam. Het glas weerspiegelt de ophaalbrug over het Vuurtorendok. Wie wil weten waarom ik zo nors kijk, moet zeker klikken op Herinneringen aan de Oosteroever⇲, daar staat dat uitgelegd. De rode pijl wijst naar dezelfde plek, omkaderd in blauw, nu onderdeel van de ONE van de Baelskaai. |
Het Visserijblad⇲ huurde bureaus op de benedenverdieping van het hoekhuis op 't einde van de Baelskaai voor 5000 frank. Voor het appartementje op de eerste verdieping, waar ik woonde, vroeg de eigenaar nog eens 5000 frank. In het gebouw dat daar nu staat, ONE Baelskaai, is dat voor dat geld niet meer mogelijk, en niet alleen omdat Belgisch geld praktisch niet meer te vinden is. De winkelruimte op de benedenverdieping staat nu leeg, ik zie dat de ruimtes nog niet afgewerkt zijn, bij ’t wandelen tuur ik altijd uitgebreid naar binnen, ik kan 't niet laten.
Van het bureau dat ik als destijds als redacteur in dat hoekhuis bezette, kan veel gezegd worden, maar niet dat het leeg stond. In 1996 ging ik er weg, onderstaande inventaris verzamelt al wat ik bij ’t vertrek om me heen zag.
Heel de muur hangt vol foto’s van vissersschepen, postkaarten en krantenknipsels. Op alle zitplaatsen liggen tijdschriften, op de grond dag-, week-, maand- en advertentiebladen. Tegen de muur staat een racefiets, in de hoek een drumstel. Daarnaast een stapel onverkochte exemplaren van Het Visserijblad. Omheen de Mac zie ik pennen liggen, potloden, viltstiften, computerschijven, een printer, een scanner, iets wat op schimmel lijkt, twee asbakken, halflege koffiekopjes, schaar, fietspomp, bierglas, wekker, lege omslagen, colablikje, kleingeld, sigarenpeuk, tandenstokers, markeerstiften, telefoon, bromvlieg (poten omhoog), notitieblok, stapels foto’s, onbetaalde facturen, broodje gehakt, roltabak van Weduwe Van Nelle, sigarettenvloeitjes… Een stoflaag leert de toeschouwer dat alles daar niet van gisteren ligt (behalve het rookgerief). Het geheel wasemt niet alleen stof uit, maar ook de stress van de deadline, reacties van boze lezers, post van kwaaie adverteerders, angstzweet van de directeur, parfum van diens maîtresse, ’t zweet van onregelmatige werktijden, de ondefinieerbare reuk van penibele financiën, tabakslucht — véél tabakslucht — en onder dat alles een vaag visgeurtje dat zich diep in de bureauladen ophoudt.
De digitale publicaties (pdf en EPUB) van De Lachende Visch zijn gratis. Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten