Als 't genoeg geweest is

Deze oma kan duidelijk nog even doorgaan. Maar mag ze ook zelf bepalen wanneer ’t genoeg geweest is? (Het beeld komt van de FB-groep Absolument Surréaliste.)

IN een interview⇲ zegt CM⇲-topman Luc Van Gorp⇲, een katholieke voorman nochtans, dat mensen die aangeven dat het genoeg geweest is de kans moeten krijgen om hun leven — in katholiek jargon — 'terug te geven'. In gewone mensentaal: ouderen die levensmoe zijn, moeten zelf de keuze krijgen of ze verder willen of niet. Zijn woorden worden hem zwaar aangerekend, hij krijgt er nogal van langs, vooral van andere christelijke voormannen⇲. Die hebben het over ‘een wegwerpmaatschappij’ en over mensen die door onze schuld 'eenzaam wegkwijnen op een kamertje’.
Zelf heb ik m’n ouders zien wegkwijnen op een kamertje, namelijk een kamertje in een katholiek ziekenhuis.’ Of ze verder wilden of niet, werd hun daar uiteraard niet gevraagd, ze hadden zo'n vraag ook niet begrepen, gehersenspoeld als ze waren door een leven onder de hoede van onze moeder de heilige kerk. Ze moesten dus in godsnaam heel de rit uitrijden, wat ik als mensonterend ervaren heb. Vandaar dat ik met recht en reden zeg dat het katholieke weerwerk tegenover de woorden van Luc Van Gorp hypocriet is.
Hoe anders is het einde van Emiel Pauwels⇲. Hij is al in de negentig wanneer hij nog regelmatig op de atletiekpiste gaat oefenen, hij wint als 90-plusser nog een Europees veteranenkampioenschap, zoals je hier⇲ zelf kunt zien. Op zijn vierennegentigste wordt bij hem kanker vastgesteld, wel nog operabel. Desondanks maakt Pauwels begin 2014 bekend dat hij euthanasie⇲ aanvraagt, het is, zegt hij aan zijn dokters, nu wel genoeg geweest. Op 8 januari geeft hij een afscheidsfeest, op 9 januari sterft hij. Niets wegkwijnen op een kamertje, niets wegwerpmaatschappij. (Heer, verlos onze ouderen van de katholieke indoctrinatie.)
Flor Vandekerckhove⇲