Ik denk niet dat ik hun ouders ooit gezien
heb; misschien waren die er niet, misschien voedden de broers zichzelf
op, misschien waren ze wel wolvenkinderen. Ze waren hoe dan ook
anders. Ze woonden erg afgelegen, ergens tussen Bredene en Klemskerke,
op d'Heye, ik weet niet goed waar, want je ging
die jongens echt niet opzoeken. Omgekeerd gebeurde ’t helaas wel: de broers
zochten ons op. Dan moest je maken dat je wegkwam. Soms had je daar de tijd niet voor en dan probeerde je er ‘t beste van
te maken. Met de knikkers spelen was onmogelijk, want ze staken meteen alles in hun zak. Tranen maakten geen indruk,
dreigementen nog minder. Je kon er evenmin om vechten, ze
waren beresterk en sloegen onder de gordel, wat niet mocht, maar daar
veegden die twee hun kloten aan. Zo zeiden ze dat ook: we vegen daar onze kloten
aan!Op 1 januari 2022 publiceert uitgeverij De Lachende Visch een nieuw e-boek van Flor Vandekerckhove. Honderd titelloze eenparagraafverhalen wordt ingeleid door Flors oud-leraar Nederlands Alfons Vandenbussche.
De e-boeken van Flor Vandekerckhove zijn gratis voor wie erom vraagt. Vooraf bestellen kan. Het boek wordt u dan per e-mail toegestuurd zodra het in het rek van De Weggeefwinkel komt te liggen. Vraag erom via liefkemores@telenet.be↗︎

Geen opmerkingen:
Een reactie posten