 |
| — Marguerite Yourcenar werd grootgebracht in deze villa op de Zwarte Berg. (Eigen foto) — |
Eergisteren stond ik waarlijk voor de kerk van Berthen, die, zo las ik — in 't Frans, Nederlands en godbetert ook in 't Vlaams — in
1878 gebouwd werd. Van die eerste bouw vallen er nog enkele originele brokstukken te ontwaren, maar
dan moet je ìn ’t gebouw kijken, want
die broks zyn nog zienlijk in ’t
binnenste. Voor de rest werd het bouwwerk in brokken esleegen van een
luchtbombardement den 28sten van mei 1940. Vandaar dat het alheële
weere-ebouwd moeten zyn. Die werken ent begunt ewist in 1961 en de kerk wos
ekonsakreerd in 1964. En ’t is waar, de architect heeft veel moeite
gedaan om moderniteit en simpelghyd te
trouwen.
Moderniteit en simpelghyd. ’t Is iets wat je voortdurend opvalt, wanneer je door Frans-Vlaanderen trekt.
Dit is Vlaanderen zoals we het bij ons niet meer kennen. En wat hierboven
cursief afgedrukt staat is West-Vlaams, zoals we het in West-Vlaanderen niet
meer horen. Toch is de streek geen variante van Bokrijk; moderniteit en simpelghyd zijn er
waarlijk getrouwd. Misschien komt dat wel door het staatkundige
isolement waarin dit deel van Vlaanderen terechtgekomen is. Waardoor eens te meer blijkt: elk nadeel heb z'n voordeel!
De kerk van Berthen is ’t vertrekpunt van een wandeling
die ons over de Zwarte Berg leidt. Die kerk is niet het mooiste
gebouw dat we ontdekken. Dat is wel het ouderlijke huis van de
Franse schrijfster Marguerite Yourcenar. De villa is intussen een
ontmoetingsplaats voor schrijvers en zelf zou ik daar ook wel
enige tijd willen toeven. Ik zou dan eerst in Berthen een teugsche
kaffie gaen drinken en achternaer huuzewaerts gaen om me daar te verdiepen in het Vlamsch-Fransch
Woordenboek⇲. En natuurlijk ook in de biografie van Marguerite Yourcenar,
die al vele jaren ongelezen in mijn kast staat. ’t Wordt tijd dat ik me buig over de importente momenten van
die vrouwes leeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten