Een middenklassengezin zit in een schuitje dat draaiend van het watervalletje dendert. Opspattend water, dolle pretparkpret. De vader is een atletisch gebouwde medemens. Correcte haarsnit, correcte kleren, correcte lach. Hij heeft er echt plezier in, dat zie je. Ik denk dat vrouwen hem sexy vinden. Dan wordt me iets van Willems getoond, een fabrikant van veranda’s. Een gezin slaat toe. Contract getekend. Handdruk. Willems blij, vrouw glundert, man lacht. Die man… Nu vraag ik je: hoe groot is de kans dat je twee keer gefilmd wordt en daarmee twee keer op de tv komt? Die kans is klein, antwoord je, maar niet onbestaand. Na de pretparkpret rijdt het gezin naar Willems om daar een veranda te kopen, het toeval wil dat er twee keer gefilmd wordt. Ik wacht tot ik de Willemsreclame nog eens te zien krijg en dan valt het me op. De vrouw waarmee de man die veranda koopt, is niet de vrouw waarmee hij in dat pretparkschuitje zit. Zo zie je maar. Je denkt dit, je denkt dat, blijkt dat het een bigamist is.
Flor Vandekerckhove
Flor Vandekerckhove
Geen opmerkingen:
Een reactie posten