Oorwurm

— Still uit het filmpje waarin Tom Waits It''s Alright With Me
op heel eigen wijze interpreteert. Kijk hier 

Of ik weet wat een oorwurm is.

‘Da’s een beest dat in je oor kruipt’, antwoord ik.

‘Neen’, zegt Simonne (92), ‘het is iets anders.’

Ik zit in het salon van het woonzorgcentrum. Buiten hangt er onweer in de lucht. Straks moet ik nog enkele kilometers stappen en ik ben mijn paraplu vergeten mee te nemen.

‘Een oorwurm is een lied dat in je hoofd blijft hangen, zonder dat je ’t wilt.’

‘Ha ja,’ zeg ik, ‘Gisteren heb ik heel de dag tegen mijn goesting lopen neuriën van: It’s alright with me. Mijn vriendin werd er zot van en ik nog meer.’

‘Zie je wel’, zegt Simonne, ‘da’s een oorwurm.’

‘Is dat een oorwurm?’ vraagt Georgette (78).

 ‘Ik denk dat het een lied van Cole Porter is,’ zeg ik, ‘maar ik heb het leren kennen van Tom Waits. Er bestaat een filmpje waarop je hem het lied ziet zingen. Het staat op youtube.’

‘Youtube is van na onze tijd,’ zegt Georgette.

‘En Tom Waits ook’, zegt Simonne, ‘Hoe gaat dat filmpje?’

Ik kijk om me heen, zie dat er niemand anders toekijkt, sta op en begin midden in dat rusthuis rondjes te draaien, met mijn armen te zwaaien en gekke bekken te trekken, zoals Tom Waits, zij het met veel minder daadkracht: ‘It's the wrong time and the wrong place/ Though your face is charming, it's the wrong face/ Lalalala lalala lala [omdat ik niet heel de tekst ken] (…)/ That it's all right with me…’

 ‘Ja, dat ken ik’, zegt Simonne enthousiast, ‘dat is van Cole Porter.’ Ze richt zich tot Georgette en vraagt: 'Ken jij Cole Porter?’

Georgette lacht een beetje en zegt niets.

‘Is daar echt een film van gemaakt?’ vraagt Simonne. Ze kan het maar moeilijk geloven.

Nu wordt het buiten toch wel heel erg donker en ik maak me klaar om op te stappen. Ik wil de bui voor zijn, neem vlug afscheid, beloof dat ik volgende week weer op bezoek kom, zet mijn kraag recht en trek de straat op.

Op het ogenblik dat de hagelbui in volle hevigheid losbarst bevind ik me nog maar halverwege, op een weg te midden de velden. Nergens beschutting. It's the wrong time and the wrong place.

Tegen de tijd dat ik de tramhalte bereik ben ik doorweekt, maar in mijn hoofd blijft Tom Waits zingen van that it's all right with me.

Ik sta nog maar in het deurgat als mijn geliefde al begint te lachen. ‘Waar heb jij gezeten,’ vraagt ze, ‘je bent helemaal doorweekt.’

Ik schud de hagel van mijn jas en terwijl ik gekke pasjes maak in weer een nieuwe poging om Tom Waits te imiteren, zing ik: ‘Though your smile is lovely, it's the wrong smile…’

‘Ha neen’, zegt ze. ‘Zit je nu nog altijd met dat lied in je hoofd?’

‘Dat is geen lied’, antwoord ik, ‘dat is een oorwurm.’

Flor Vandekerckhove