De macabere 27 club verklaard voor overlevers

— Members van de 27 club. In wijzerzin startend links bovenaan: Jim Morrison, Janis Joplin, Robert Johnson, Jimi Hendrix, Amy Winehouse, Jean-Michel Basquiat. De lijst is verre van volledig. —

IN 2018 bezochten we in Parijs de Basquiattentoonstelling, overzicht van het oeuvre van een kunstenaar die na zijn dood duizenden schilderijen en tekeningen naliet. Die dood overkwam hem toen hij 27 was. Daarmee vervoegde hij de beruchte 27 club⇲, verzameling van beroemdheden uit de hedendaagse kunst- en entertainmentindustrie die er op zo’n jonge leeftijd definitief de brui aan geven.

In The mindscape of Alan Moore geeft de stripauteur een indrukwekkende verklaring voor het verschijnsel. Ik schrijf zijn woorden letterlijk over van ondertitels (°): ‘Roem in de huidige zin van het woord bestond eigenlijk niet voor de twintigste eeuw. (…) In de twintigste eeuw, met de enorme vooruitgang in communicatie, was ineens een ander soort roem mogelijk. Ik heb de neiging te denken dat roem eigenlijk de zee heeft

Alan Moore, schrijver en sjamaan. 

vervangen als het element bij voorkeur van avontuur bij jonge mensen. Als je een zwierige jongeman was in de 19de eeuw, zou je waarschijnlijk naar zee willen, net zoals je in de 20ste eeuw zou weglopen om ’n popgroep te vormen. Het verschil is dat je in de 19de eeuw voor je naar zee trok, toch enig idee had van wat je te wachten stond en je misschien toch zou leren zwemmen. Er bestaat geen handleiding voor hoe je met roem moet omgaan. Dan krijg je een best wel aardig jongmens dat één goede strip heeft gemaakt, één goede film of goede plaat, die ineens te horen krijgt dat hij een genie is, die dat gelooft, en lachend en grappend de hoge baren van de roem induikt en wiens van heroïne doordrenkte lijk een paar weken later aanspoelt in de ondiepe wateren van de rioolpers.' 
't Is iets waaraan Alan Moore zelf heeft weten te ontsnappen: 'Ik heb nooit gevraagd om beroemd te worden en ik realiseerde me dat het me gewoon niet lekker zat. Ik begreep dat beroemdheden een soort van industrie zijn. Ze zijn een soort van gewas. Mediamagnaten zoals Rupert Murdoch, of de bazen van de grote tv-kanalen, om hun tijdschriften en tv-shows te vullen, hebben een constante stroom aan beroemdheden nodig. Omdat beroemdheden snel opbranden, moet je voortdurend nieuwe creëren en ik had geen zin om deel uit te maken van dat proces. Daarom trok ik me terug in het relatief onbekende Northampton.’ Waar hij ook geboren en getogen is. Over de boeiende schrijver-sjamaan heb ik hier⇲ al een stukje gepubliceerd.

Flor Vandekerckhove⇲

(°) Regie: Dez Vylenz & Moritz Winkler.  The Mindscape of Alan Moore (2005). Documentaire. 1h20min.