Rechtse pater, linkse pil

Uit Gauw!, een boek 

over mijn twaalf eerste levensjaren, 

waarin feiten en fictie 

haasje-over 

met elkaar spelen. 

Een e-boek (PDF of Epub) 

102 bladzijden. 

Hoe heb ik de jaren 50 ervaren? 

Hoe wordt een kind in die tijd opgevoed? 

Het boek (e-boek, PDF of ePUB) is gratis 

en wordt meteen opgestuurd 

naar elkeen die erom vraagt. 

Mail naar liefkemores@telenet.be.

‘Op 11 oktober 1962 opent paus Johannes XXIII, een sympathieke dikzak, de ramen van zijn doening in Vaticaanstad en spreekt de aldaar verzamelde bisschoppen aldus toe: ‘Als we willen dat alles blijft zoals het is, moet alles veranderen.’ Je houdt dat vandaag niet meer voor mogelijk, maar dat evenement speelt een grote rol in ons jonge leven. In het college worden debatten gevoerd: voor- en tegenstanders gaan met elkaar in de clinch; in gedachten stellen we een delegatie samen die onze verlangens, dan wel eisen, aan Rome overmaakt. We spreken van oecumene, catechese, diaconie, hermeneutiek, dogmatiek en synode alsof het niets is. En als we nu eens het altaar omkeren? Of de stoelen? En als we nu eens alles laten staan en de pastoor omkeren? En als we het nu eens in de volkstaal doen? Of in ’t Engels, dat verstaat iedereen. En als we de duur van de mis nu eens halveren, ik denk wel dat mijn vader dat zou appreciëren. En als we de catechismus afschaffen? Kunnen we het orgel laten zwijgen en de elektrische gitaar het werk laten doen? Mogen we de hostie in onze handen nemen, ook als die handen ongewassen zijn? Mogen we erop bijten? Bestaat de duivel? Zo ja, waarom niet? Zullen we onze verzuchtingen per fiets naar Rome brengen, per trein of met Ford Mustangs en mannen met een zwarte moustache?

En in die debatten staat rechts van álles Marcel Brauns, een pater die het wel heel erg bruin bakt. U kent die mens niet, maar in die tijd laait de vraag op of hij wel dan niet uit de partij, de orde en de kerk gegooid moet worden. De partij is die van de Vlaams-nationalisten, die in het college over vaardige agitatoren beschikt, zowel in het lerarenkorps als onder de leerlingen; de orde die met deze Marcel danig verveeld zit is die van de jezuïeten, die hem uiteindelijk zal exclaustreren, jawel: exclaustreren, en de kerk, ja dat is onze moeder de heilige kerk die in die tijd alle richtingen uitgaat, maar daarom nog niet deze die nazipater Brauns voor ogen staat. Zijn uitgangspunt zie ik later treffend verwoord in een titel van zijn tijdschriftje: ‘Vlaanderen heeft geen pillen nodig, maar kinderen!’  Met zo’n standpunten isoleert hij zich, zeker van mij, een puber die van zichzelf vindt dat hij al lang genoeg kind geweest is in Vlaanderen, een land dat, zo vind ik in die tijd, zijn kinderen niet echt verdient. De bijbelse slang heeft dan ook niet de minste moeite om me te overtuigen van de voordelen van de pil. Het rijk van de seksuele vrijheid dat de pil scheikundig opent, deze boom van goed & kwaad, waarvan ook ik later straffeloos de felbegeerde vruchten zal plukken, blijft duren tot het aidstijdperk zijn intrede doet. Aids! De straffe Gods noemt pater Brauns het. Maar tegen die tijd luistert er al niemand meer naar die vent. Of het zouden al diegenen moeten zijn die vandaag alweer voor de Vlaams-nationalisten stemmen. Of hoe reactionair gif zijn werk doet! Want daarvan ben ik overtuigd: de voedingsbodem van al het nationalisme is lang geleden in de colleges gelegd, in de scholen waarin wij onze jeugd slijten.’

Flor Vandekerckhove

Mijn eerste keer op youtube

 www.youtube.com/watch?v=IDwjFcs7KzE