Iemand vraagt me om een exemplaar van ‘De man die sneller schijt dan zijn schaduw’, mijn onvolprezen poëziedebuut. Op zichzelf is de vraag al ongewoon, nog ongewoner is afzenders naam: Charlie Hédo. Dat is, vogel ik uit, het pseudoniem van een Vlaamse auteur: ‘Het werk van Charlie Hédo maakt deel uit van de grotendeels verborgen stroming der pornografische literatuur.’ Breek nou mijn klomp!
Ik stuur deze Charlie de dichtbundel op en stel hem tegelijk een vraag in de zin van: wat is dat daar allemaal? Zijn antwoord vormt het begin van een briefwisseling over het métier van e-boeken publicerende auteurs in het algemeen (zoals ik) en van vuile e-boekjes in het bijzonder (zoals hij). Zegt Charlie: ‘Ik vind dat ik eerder erotische literatuur schrijf, net omdat de seksscène meestal ondergeschikt is, maar mijn woordgebruik gaat soms de pornografische toer op, in die zin dat ik een kat een kat noem, tenzij het een kut is. Ik vind dat ik het platte moet opzoeken om zonder beperkingen van buitenaf te komen tot nieuwe, zelf gereguleerde erotische verhalen.’ En verder: ‘Ik probeer me niet zozeer te richten op de seksscène, maar vooral op wat eraan vooraf gaat, de verleiding; ook de aan de seks voorafgaande relaties tussen de personages, en de karakters, waarbij vooral de vrouwen venijnig uit de hoek kunnen komen.’ Hij bedenkt er de naam pornovelle voor, een woord om van te houden, vind ik.
Geldt dat ook voor ’s mans verhalen? Keuze te over. In de internetwinkel vind ik 95 titels onder de naam Charlie Hédo. Da’s nog niet al: achter de eveneens pornovelles publicerende Nathalie Delacroix schuilt dezelfde auteur en dan is er nog een stripreeks van Sylvia Dubois met scenario’s van… Charlie Hédo. Wat het totale oeuvre ver boven de 100 brengt. Ik vraag of hij me er eentje te lezen aanbiedt en krijg per kerende Erotische vakantielectuur 2020, een verhalenbundel, waarvan ik het eerste lees: De butler. Daarin verneem ik — ge moet er maar aan denken — wat er gebeurt als een vrouw Viagra tot zich neemt: ‘Zij stond stijf van de opwinding, al haar spieren waren gespannen, haar tepels priemden vooruit, haar dijspieren leken zich klaar te houden voor een spurt, haar kuiten puilden uit, haar rug kromde zich, als bij een kat die klaar is om te springen, haar nekspieren trilden en haar ogen waren bloeddoorlopen.’ De butler van dit zeer welstellende gezin — een ‘neger’, wat tot Charlies expliciete taalgebruik behoort — moet eraan geloven: ‘Ze had zijn gat al langer bloot gemaakt en nu trok ze zijn broek helemaal af. Op dat moment knikte de neger zijn kont naar voor en dreef hij zijn gevaarte in haar spleet.’ Dit gezellig samenzijn eindigt als volgt: ‘Genevieve kneep de zwarte ballen leeg en ze zoog haar mond op de zijne alsof er zo ook nog zaad te krijgen was en ze wilde niet dat het ophield maar op den duur viel de neger toch stil, want hij was geen neukmachine, hij was geen melkmachine, nee, hij was leeg.’
Een mens zou van minder. En nu naar bed.
Flor Vandekerckhove
En nu eentje van mij,
om het af te leren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten