 |
| — Stil huwelijksleven met vrouwentongen. — |
Enkele maanden geleden begon ik aan een tocht langs de grenzen van het graafschap Vlaanderen⇲. Op zoek naar volksverbondenheid — een gevoel dat ik ietwat mankeer — ben ik alzo Ronse⇲ gepasseerd, Bornem⇲, Dendermonde⇲, Geraardsbergen⇲ en Zarlardinge⇲.
NU kan ik het over Oudenaarde hebben, daar is Vlaamse identiteit te over. Niet in het minst in de figuur van Hanske de Krijger⇲ die tijdens het wachtlopen in slaap placht te vallen, of in het Centrum Ronde van Vlaanderen⇲, alwaar ge u een ‘toilettas Vlaanderens mooiste’ kunt aanschaffen (17,80 €). Zelf raad ik er De Carillon⇲ aan, bruine kroeg, ondergebracht in huisjes uit de jaren zestienhonderd, en zelfs de neonreclame is er beschermd erfgoed. Toch is het niet Oudenaarde maar Avelgem dat me vandaag begeestert. U werpt tegen dat ik het daar⇲ al eens over dat dorp had, en dat is waar, maar toen zei ik niets over Het Hoofd In De Bloempot.
In augustus 1969 is men in Avelgem in de ban van de verdwijning van George Matton, hardwerkende Vlaming die als ober bijklust in de zaal Palace op de Kluisberg. George verdwijnt op onrustbarende wijze. ’s Mans echtgenote, Clarysse Jacobs, die in Avelgem café houdt, leidt het gerecht van her naar der: uitgangsmilieu, Vlaamse ardennen, taalgrens, drugs, Noordfranse jongeren… De zaak wordt niet opgelost. Dat gebeurt pas nadat een nieuwe onderzoeksrechter minder belang aan Clarysses woorden hecht. Een huiszoeking bij haar ouders levert resultaat op: op zolder vindt men Georges afgehakte hoofd. In een bloempot, of all places.
Terwijl mijn Avelgemse respondenten me assisteren in de wedersamenstelling, gaat mijn fantasie in overdrive. In gedachten zie ik Clarysse doorheen Avelgem stappen, op weg naar d’r ouders, een pot sanseveria’s ter hand. Waarom sanseveria’s? Wel, in de scheve herinnering die ik er tot gisteren op nahield, staat de bloempot-met-hoofd niet op moeders zolder, maar voor het raam van Clarysses café. Hij staat daar naast veel andere bloempotten; allemaal vrouwentongen, allemaal sanseveria’s, en die ene plant groeit, vreemd genoeg, net iets weelderiger dan de andere.
Ge weet hoe dat gaat met geheugens hé. Maar, zo vraagt gij u af, wat heeft dit alles met de Vlaamse identiteit van doen? Wel, maakt zo’n raam vol vrouwentongen daar geen deel van uit misschien? Wel dan.
In augustus 1969 is men in Avelgem in de ban van de verdwijning van George Matton, hardwerkende Vlaming die als ober bijklust in de zaal Palace op de Kluisberg. George verdwijnt op onrustbarende wijze. ’s Mans echtgenote, Clarysse Jacobs, die in Avelgem café houdt, leidt het gerecht van her naar der: uitgangsmilieu, Vlaamse ardennen, taalgrens, drugs, Noordfranse jongeren… De zaak wordt niet opgelost. Dat gebeurt pas nadat een nieuwe onderzoeksrechter minder belang aan Clarysses woorden hecht. Een huiszoeking bij haar ouders levert resultaat op: op zolder vindt men Georges afgehakte hoofd. In een bloempot, of all places.
Terwijl mijn Avelgemse respondenten me assisteren in de wedersamenstelling, gaat mijn fantasie in overdrive. In gedachten zie ik Clarysse doorheen Avelgem stappen, op weg naar d’r ouders, een pot sanseveria’s ter hand. Waarom sanseveria’s? Wel, in de scheve herinnering die ik er tot gisteren op nahield, staat de bloempot-met-hoofd niet op moeders zolder, maar voor het raam van Clarysses café. Hij staat daar naast veel andere bloempotten; allemaal vrouwentongen, allemaal sanseveria’s, en die ene plant groeit, vreemd genoeg, net iets weelderiger dan de andere.
Ge weet hoe dat gaat met geheugens hé. Maar, zo vraagt gij u af, wat heeft dit alles met de Vlaamse identiteit van doen? Wel, maakt zo’n raam vol vrouwentongen daar geen deel van uit misschien? Wel dan.
En nu iets helemaal anders
https://www.youtube.com/watch?v=CyUF1gpLIy4
Geen opmerkingen:
Een reactie posten