Callebauts foto lokt reacties uit. Ik onthoud er twee die mijn blik op het gebouw enigszins veranderen. De eerste reactie komt van Ronny Laga:
‘Tijdens de Tweede Wereldoorlog was daar op de eerste verdieping het kantoor van een Obersturmführer↗︎ die door de Oostendenaars “dikke Jef” genoemd werd. Daar ondervroeg dikke Jef ook de Oostendenaar Albert ‘tJonck. Die wilde niet spreken en dus besloot men om hem maar uit het raam te gooien. De man bleef levenslang gehandicapt.’
Meer dan vroeger kijk ik nu ook naar de tussenverdieping. Daaruit werd dus een mens op straat gegooid. Ook de reactie van Dirk Vandekerkhove verandert mijn blik. Hij vertelt:
‘Ik heb er als 16-jarige stagiair in de keuken gewerkt, aan een met kolen gestookt, gemetseld fornuis. De "stove" had in de kelderverdieping de overstromingen van 1953 overleefd. Soms was het als werken in een sauna, temperaturen van meer dan 60°. Voor de bereidingen mochten we enkel boter gebruiken, maar zelf moesten we margarine eten. De ontbijtkoffie van de klanten moest opgewarmd worden voor de middagkoffie van het personeel, en onze morgenkoffie bestond uit het opgespaarde gruis van de bekende filters uit de brasserie. Dat gruis werd dan nog eens opgegoten.’
Dirk besluit met de relativerende mededeling dat hij het overleefd heeft.
Ensor en zijn bende
in Oostende
1 opmerking:
Ik heb er eens een paar nachten verbleven een paar jaar geleden en was lichtelijk teleurgesteld dat er van de mooie architectuur en aankleding in de kamers zelf niks meer was overgebleven.
Een reactie posten