Zeemansverlangen
Aan Christiane,
waardin van café Zeemansverlangen,
OPEX Oostende
o hoe graag trek ik de jaren vijftig in en van daaruit naar cinema
Cameo waar Belgavox onze trieste koning Boudewijn toont die stilletjes
schreiend handen op de rug door de stad schrijdt op weg naar de haven
om daar op protocollaire wijze te luisteren naar wind & zintuigelijk verlangen
o hoe graag fiets ik de wind trotserend naar het klooster van de libertijnen
waar Marlene Dietrich in de jaren veertig gehuld in wit habijt stil schreiend
door witte gangen schrijdt op weg naar het oksaal boven in de libertijnen
kerk om er ingetogen te zingen van wind en zee en mansverlangen
o hoe graag zoek ik in de ochtendzon het gezelschap van zouaven op die
in doodsangst naar tranchées verlangen en na afloop stil schreiend naar
de kazemat terugschrijden met aan hun gordel zeven oren van gedode
vijanden die ze bezingen in wind en luide gezangen over doodsverlangen
o hoe graag ga ik op pad met Henri Morton Stanley die me in die tijd nog
neger noemen mag en thuisgekomen vertelt hoe hij zich schreiend een
weg terug door ’t woud moest kappen alzo verzwijgend dat al wat hij kappen
moest een handvol handen was om die in het koninklijk paleis op te hangen
o hoe graag ben ik de scheepsjongen van weleer op de Sancta Maria die
vlak voor ’t slapengaan naar de schrale stem van lichtmatroos Bob luisteren
mag die van Amerika zingt en en van zwervers zoals wij die verstoten worden
uit havens die op koning Boudewijn wachten en ook op heelheidsverlangen
o hoe graag keer ik terug naar de dag waarop ik naast God gezeten zie hoe
hij stilletjes schreiend de aarde schept die woest en ledig is en hoe hij tussen
licht en duisternis een scheiding maakt en zegt dat het aan de dichter is om
de zaak al dichtend verder af te werken met zee en erbij passend verlangen
o hoe graag keer ik stil schreiend op mijn schreden weer Henri Morton Stanley
achterlatend die de weg in ’t woud voorgoed is kwijtgeraakt en Marlene Dietrich
die haar lot bezingt ondersteund door het zouavenkoor en koning Boudewijn om
zoals door God gevraagd de zaak dichtend af te werken in wind en in verlangen
o hoe haast ik me stil schreiend om noodgedwongen de keuze te maken die zich
in mijn scheppingswerk opdringt want met razendsnelle schreden schrijdt hij voort de
tijd en maar net op tijd krijg ik het voor mekaar dat Columbus blindelings Amerika
passeert en thuiskomt met aan boord het pas door mij geschapen zeemansverlangen
De schepping van het
ZEEMANSVERLANGEN
www.youtube.com/watch?v=DtW9jP6nn_M
 |
Marvin Gaye en café Zeemansverlangen in de docu Transit Ostende. 1981 van Richard Olivier. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten