Paolo Giordano↗︎ is doctor in de fysica en een succesvol Italiaanse schrijver (o.a. De eenzaamheid van de priemgetallen). Nu is er weer een boek van hem vertaald. (°) Om dat te promoten staat er in de krant een interview met de auteur (De Morgen, 3 december). De journalist vraagt:
‘In Italië is er nu een populistische regering aan de macht die gedomineerd wordt door extreemrechts. Hoe gaat u ermee om? Wat leert u daaruit?’
En Giordano antwoordt:
‘Dat de kwaliteit van de lucht vrijwel meteen verandert. Dat de nieuwe machthebbers zich dingen permitteren die je voordien niet voor mogelijk had geacht. Om in mijn branche te blijven: zowel premier Giorgia Meloni als vicepremier Matteo Salvini heeft mijn collega-schrijver Roberto Salviano voor de rechter gedaagd wegens smaad. Dezelfde Saviano die bescherming moet krijgen van de Italiaanse staat tegen de maffia. Dat geloof je toch niet? De taal verandert, het officiële discours draait. En als de taal verandert in de politiek, verandert ze gegarandeerd ook op straat. Het debat over woke is het beste voorbeeld. We hebben veel problemen in Italië, maar wokeness is daar geen van. Wel integendeel, wij zijn nog veel te weinig woke op heel veel vlakken, te brutaal, te patriarchaal, te weinig divers. maar de politici van rechts willen er koste wat kost een cultuuroorlog over ontketenen.’
Hoezo, nicht gewusst?
(°) Paolo Giordano. Tasmanië. De Bezige Bij. 320 p. Vertaling Manon Smits.
Flor in spoken word dient om de gedeclameerde versies van mijn verhalen/gedichten kenbaar te maken. Wie op Facebook zit, klikt hier↗︎.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten