Wanneer ik een gedicht schrijf, gaat dat haast automatisch de surrealistische toer op. Dat heeft, denk ik, met het ritme te maken. Een gedicht wordt niet voortgedreven door de plot, maar door het muziekje dat het in zich draagt, door de klank van woorden, wat je van de werkelijkheid wegleidt… Anders is dat met verhalen. Veel van mijn verhalen zijn realistisch. Dat geldt zeker voor deze die ik in de vissersgemeenschap situeer, veelal geschreven in de tijd dat ik Het Visserijblad↗︎ uitgaf. Amandine↗︎ is bijvoorbeeld zo’n realistisch verhaal. Als ’t goed gedaan is, vraagt de lezer zich af of het al dan niet echt gebeurd is. Naast zo’n realistische verhalen schrijf ik ook niet-realistische experimenten. Daarin streef ik een eigen toets na, die ik surrealisme light noem. Niet gemakkelijk, ’t is al gauw te veel of te weinig. Hieronder staan drie voorbeelden van surrealisme light uit de Oostendse vissersgemeenschap. Kijk er eens naar, ze zijn extreem kort en ze staan op youtube, met prentjes en liedjes en al. (Flor Vandekerckhove↗︎)
[213 - 553 - 292]



Geen opmerkingen:
Een reactie posten