Pikdonkere einder, beweeglijk donkergrijs en blauw dat tegen ’t zwart aanleunt. Storm op zee, en nog geen kleintje, wees daar maar zeker van. Maar dat is ginder, dat is aan de horizon. Hier is er geen lovertje wind, hier schijnt een winterzonnetje. En toch. Er rollen voor ons doen bijzonder hoge golven over ’t strand. Die komen van de door ons ongeziene storm die aan de einder zijn duivels ontbindt. Hij jaagt in ’t pikkedonker zijn hoge golven onbedwongen over de banken, die ze anders wel getemperd hadden, en laat de zee hier, aan de kust, in deze windstilte, majestueus deinen, waarbij hoge golven over ’t strand uitrollen.
Een surfjongen vertelt me al wat hierboven staat. Terwijl ik op de Spinoladijk mijn wandeling maak, van ’t Dunegat in Bredene tot aan de Oostendse vuurtoren, zie ik in de branding tientallen surfers met hun planken in de weer, meer dan honderd zelfs. Surfers weten wanneer, er is een app die hen op de hoogte houdt.
 |
De e-boeken van Flor Vandekerckhove zijn gratis. Mail erom: liefkemores@telenet.be↗︎. (Vermeld de titel.)
1 opmerking:
Die tocht heb ik ook heel vaak gedaan. In de zomer 's morgens vroeg en tijdens het schooljaar "achter de vieren". Langs de vloedlijn omdat de zee altijd iets te bieden heeft.
Een reactie posten