IN Schrijver vertelt over zijn grote mislukkingen⇲ onderhoud ik u over m’n talrijke en vergeefse pogingen om mij De Leeuw van Vlaanderen toe te eigenen, meesterwerk van Hendrik Conscience. Wat ik al niet geprobeerd heb! En nooit ben ik in mijn opzet geslaagd.
Maar nu, tijdens mijn dagelijkse wandeling richting vuurtoren, daagt opeens de oplossing, als hare grimlach, zoo zoet en zoo zalig als de hoop der menschen⇲. ’Smaal niet’, zeg ik in koor met meneer Boschvogel⇲ en de zijnen, ‘het romantisme heeft nog niet uitgediend, want de jeugd zal altijd romantisch blijven.’ De ouderen trouwens ook, zij ook.
Thuisgekomen zet ik me meteen aan ’t werk. Nauwelijks een stonde later is mijn definitieve toe-eigening klaar in de vorm van een driezinnenverhaal. Ik open met een gepikte zin⇲ van Boschvogel over de betekenis van de Leeuw van Vlaanderen, voeg er in twee zinnen mijn eigen ding aan toe en verlucht het geheel met niet terzake doende muzieknoten en prentjes uit De tastbare schaduw⇲, beeldroman uit 1947. En kijk, eindelijk, eindelijk heb ik me De Leeuw toegeëigend. Mijn leven is niet voor niets geweest.
Gothic Op YouTube
www.youtube.com/watch?v=UbuaIFOr5Jg
[22]
Te Wijnendale slingert een Consciencelaan door het vrome land, naar 't oude slot toe. In de lange rij mannen die op de trap hun beurt afwachten om in de hoogste torenkamer 't bloed uit Machtelds nek te zuigen, bevindt zich ook De Laatste Vuurtorenwachter. De Leeuw van Vlaanderen is met ’t vergaan der jaren zowaar een gothic novel geworden en ‘t Slot van Wijnendale een gothicburcht. (Flor Vandekerckhove⇲)
De digitale publicaties (pdf en EPUB) van De Lachende Visch zijn gratis. Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten