 |
Doctor Godwin (Willem Dafoe, rechts) lijkt in Poor Things (2023) bijzonder goed op het monster (Boris Karloff) in de film Frankenstein (1931). |
Steampunk!⇲ In De Laatste Vuurtorenwachter is de term al eens⇲ gevallen. Ik had toen moeite om van een steampunkschilderij te zeggen dat het kunst is, ook omdat het een onvoldoende haalt als ik het beoordeel aan de hand van de criteria mij aangereikt door een Oostendse galerie-eigenaar⇲: ‘Reikt het naar de hemel, riekt het naar de hel? Is het meer dan wat het in se voorstelt? Is het abstract genoeg, zelfs als het figuratief is?’ In dat geval: neen dus. ’t Komt ook, dien ik er eerlijkheidshalve aan toe te voegen, door een vooroordeel mijnentwege: ik hou niet van fantasy⇲, steampunk is daar een subgenre van.
Nu ik Poor Things⇲ van regisseur Giorgos Lanthimos gezien heb, leer ik daar misschien anders naar kijken. De film baadt in de steampunk en het verhaal dat we alzo vernemen is dat van een soortement dokter Frankenstein⇲ die, zoals het zo’n dolle wetenschapper betaamt, een nieuwe mens uit oude brokstukken samenstelt. Deze keer heet de dolle wetenschapper dokter Godwin en de menselijke brokstukken die hij bezigt zijn het lijk van een mooie zelfmoordenares en de hersenen van haar ongeboren kind. Het alzo ontstane nieuwe wezen is bijgevolg zowel moeder van het kind als kind van de moeder. Dat heeft als voordeel (of nadeel) dat de tot leven gewekte mooie jonge vrouw, Bella Baxter, de wereld met de onbevangenheid van een kind tegemoet treedt, tot consternatie uiteraard van de haar omringende mensheid, in de eerste plaats van het mannelijke deel ervan: mannen weten letterlijk en figuurlijk niet wat ze meemaken! Doordat Bella razendsnel van onbeholpen kind tot nadenkend wezen evolueert, wordt ze onderweg niet door mannelijke dominantie bezoedeld, het resultaat is op z’n zachtst gezegd verfrissend, waardoor de film onbedoeld een feministische boodschap uitstuurt: la femme est l’avenir de l’homme!⇲
Flor Vandekerckhove⇲
Nu ik Poor Things⇲ van regisseur Giorgos Lanthimos gezien heb, leer ik daar misschien anders naar kijken. De film baadt in de steampunk en het verhaal dat we alzo vernemen is dat van een soortement dokter Frankenstein⇲ die, zoals het zo’n dolle wetenschapper betaamt, een nieuwe mens uit oude brokstukken samenstelt. Deze keer heet de dolle wetenschapper dokter Godwin en de menselijke brokstukken die hij bezigt zijn het lijk van een mooie zelfmoordenares en de hersenen van haar ongeboren kind. Het alzo ontstane nieuwe wezen is bijgevolg zowel moeder van het kind als kind van de moeder. Dat heeft als voordeel (of nadeel) dat de tot leven gewekte mooie jonge vrouw, Bella Baxter, de wereld met de onbevangenheid van een kind tegemoet treedt, tot consternatie uiteraard van de haar omringende mensheid, in de eerste plaats van het mannelijke deel ervan: mannen weten letterlijk en figuurlijk niet wat ze meemaken! Doordat Bella razendsnel van onbeholpen kind tot nadenkend wezen evolueert, wordt ze onderweg niet door mannelijke dominantie bezoedeld, het resultaat is op z’n zachtst gezegd verfrissend, waardoor de film onbedoeld een feministische boodschap uitstuurt: la femme est l’avenir de l’homme!⇲
Flor Vandekerckhove⇲
(°) Wie meer over de film wil weten, raad ik een mooie bespreking op Youtube aan: The SYMBOLISM, MEANING, and BEAUTY of Poor Things Explained⇲. Wie het verhaal zelf wil kennen, moet naar de filmzaal trekken, zelf zag ik Poor Things op 22 januari in Lumière Brugge. Genre: Komedie | Duur: 2u21 | 2023 | Regie: Yorgos Lanthimos⇲.
De e-boeken (pdf) van De Lachende Visch zijn gratis.
Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲.
Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten