 |
| Tekening Jo Clauwaert |
IN CONSCIENCES LEEUW van Vlaanderen typeert Conscience zijn heldin Machteld met: ‘Hare grimlach, zoo zoet en zoo zalig als de hoop der menschen’.
Ooit ben ik met die Machteld op stap gegaan, in een poging daar een modern meisje van te maken. Twee keer zelfs. De eerste keer is dat in De slag der sporen van hormonen in het vlees, waarin ik de Slag der gulden sporen koppel aan de moord op veearts-keurder Karel Van Noppen⇲. Een tweede keer in een poging om van De leeuw een vampierverhaal te maken: Rooie Machteld en de uitgezogenen. De eerste keer wordt dat een 24 afleveringen tellend feuilleton (gepubliceerd in Het Visserijblad⇲,1999-2000), ongetwijfeld ‘t slechtste wat ik ooit geschreven heb. De tweede keer stokt de poging na 12 hoofdstukken en daarmee stokt ook mijn allerlaatste poging om een geëngageerde roman te schrijven. (°) Twee keer te hoog gegrepen! Twee keer op mijn plaats gezet! Twee keer tot nederigheid gedwongen! Twee keer leer ik op de harde manier dat het schrijven van een geëngageerde roman mijn ding niet is.
Wat ik aan die laatste poging wel overhoud zijn mooie illustraties van Jo Clauwaert⇲. Jo tekent Machteld niet als een dom blondje, ook niet als een seut⇲, wel als roodharige vamp in een hotelkamer. We zien hoe ze zich daar ontdoet van haar gothic mantel. Daaronder draagt ze sexy lingerie… Jo toont ons dat Machteld ook vandaag nog ‘hoop der menschen’ is, dat ze, met andere woorden, dezelfde gebleven is, maar anders. (°°)
(°) Die poging laat sporen in De Laatste na, startend vanaf hier⇲.
(°°) Om al die mooie tekeningen van Clauwaert niet verloren te laten gaan, schreef ik nog in 2019 een stripscenario⇲ 22 platen, in de blijkbaar vergeefse hoop dat…
De digitale publicaties (pdf en EPUB) van De Lachende Visch zijn gratis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten