Nieuw jaar, nieuw boek

JE HOORT er geen persen draaien en evenmin hoor je er ’t ritselen van vellen papier, toch wordt er hard gewerkt in uitgeverij De Lachende Visch. In februari moet daar een nieuw e-boek klaarstaan, een bundel van meer dan 200 verhalen. 

De inleiding ervan staat nu al klaar.

IN 2013 werd voor ’t laatst een boek van me op papier gedrukt en op de boekenmarkt gezet. Daarna publiceer ik alleen nog digitaal: deze Laatste Vuurtorenwachter (een weblog) en e-boeken. Sindsdien heb ik de boekenmarkt verlaten: mijn boeken worden via De Weggeefwinkel verspreid, ze maken deel uit van de economie van de gift⇲.

Sindsdien experimenteer ik met vormen en genres waarvan ik vermoed dat ze voor internetschrijvers en -lezers zeer geschikt zijn: handpalmverhalen van exact honderd woorden (drabbels), eenparagraafverhalen, zeer korte prozagedichten… Eerst verschijnen die experimenten in de blog en vervolgens komen ze in e-boekjes terecht: ‘Het huis’ (super korte roman in provoverzen, nauwelijks enkele bladzijden lang) (2018); ’99 extreem korte verhalen’ (2019), ‘100 titelloze eenparagraafverhalen’ (2022), ‘Gesprekken met Polleke’ (2023)…

Ook het boek in wording verzamelt dergelijke experimenten, meer dan 200 extreem korte verhalen, soms drie zinnen lang, soms één zin. Het nieuwe e-boek zal volop gebruik maken van extra digitale mogelijkheden: het ⇲-teken bij elk verhaal wijst er de lezer op dat het aangeklikt  kan worden, ’t is een link naar YouTube waar je het verhaal hoort declameren, de lezer kan elk verhaal lezen, beluisteren en bekijken. 

En dit staat nog vóór de inleiding, als motto van het nieuwe boek:

'MIJN BESTE VRIEND, ik zend u dit werkje waarvan men niet zou kunnen zeggen, zonder het onrecht aan te doen, dat het kop noch staart heeft, want alles wat erin staat, is juist kop en staart tegelijk, om en om en over en weer. Overweeg toch eens, vraag ik u, welk een verbazend gemak deze opzet iedereen, u, mij, de lezer, biedt. We kunnen afbreken waar we willen, ik mijn overpeinzing, u het manuscript, de lezer zijn lezen, want ik hang de weerspannige wil van deze laatste niet op aan de eindeloze draad van een overbodige intrige. Haal een wervel weg en de twee stukken van deze kronkelende fantasie zullen moeiteloos op elkaar aansluiten. Hak haar in mootjes en u zult zien dat elk mootje op zichzelf kan bestaan. In de verwachting dat sommige van deze brokstukken levendig genoeg zullen zijn om u te behagen en te amuseren, durf ik de hele slang aan u op te dragen.'

’t Is een citaat van Charles Baudelaire, ’t komt uit een brief aan zijn vriend Arsène Houssaye en 't staat als voorwoord afgedrukt in de bundel Dronken van weemoed (Le spleen de Paris). Omdat het perfect de lading van m'n nieuwe boek dekt, draag ik het citaat op aan al degenen aan wie ik het boekje straks zal schenken. Afspraak in februari.

Flor Vandekerckhove⇲

Het e-boekenfonds van De Lachende Visch

De digitale publicaties (pdf en EPUB) van De Lachende Visch zijn gratis. 
Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲.