Herinnering aan mijn vader

Links: de kinderen van Edmond Vandekerckhove en Zoë Van Lyssebettens. Bovenaan de jongens Marcel en Camiel⇲, onderaan de meisjes Erna⇲, Alice⇲ en Jenny⇲ (alleen Erna leeft nog.) Rechts: buurjongens, makkers en schoonbroers: Robert Vansieleghem⇲ en Marcel Vandekerckhove.

35 JAAR GELEDEN, op 2 januari 1989, overlijdt mijn vader, Marcel Vandekerckhove. Hij wordt niet eens 67. Hoewel in Roksem geboren, woont hij omzeggens levenslang in Bredene, ’t langst van al in de Duinenstraat⇲. Daar staat zijn ouderlijk huis⇲, in diezelfde straat heeft hij daarna een eigen zaak, gemeenzaam bekend als ‘de kiekenwinkel’⇲. Er zijn maar twee perioden waarin hij niet in Bredene woont. Eerst is dat tijdens de oorlog, wanneer de bezetter hem opeist om in Duitsland te werken; kort daarna is er weer een verplichting, deze keer om als soldaat het vaderland te dienen, weer in Duitsland. Over beide perioden staat in de blog een stukje: over de tewerkstelling in Brand-Erbisdorf is dat De reuzen bleven maar lopen en lopen⇲, over zijn legerdienst heet dat In het leger word je man⇲. De Laatste Vuurtorenwachter heeft nog meer staan over Marcel Vandekerckhove, in de lijst met labels klokt zijn naam af op 19. Wie wil weten hoe het er destijds in een familie als de mijne aan toeging vindt veel links, startend vanaf De kolengasauto van de familie⇲.
Flor Vandekerckhove⇲

De digitale publicaties (pdf en EPUB) van De Lachende Visch zijn gratis. Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲.