Vijf Oostendse stadsverhalen op YouTube

’T IS NIET dat er een plan aan voorafgaat — ik constateer het ook maar achteraf — maar mijn verhalende gedichten trekken graag in groepjes op. Eerder kon ik u al op Vijf gedichten over Bredene⇲ wijzen. Ook heeft De Laatste Vuurtorenwachter u onlangs nog meegenomen op Tien tramritten⇲ die ge niet voor mogelijk houdt. Nu wandelen we in vijf verhalende gedichten doorheen de stad Oostende, stad vol avonturen. (Flor Vandekerckhove⇲)

I. Oostende is New-York niet, maar dat een mens in Oostende wel degelijk kan verdwalen bewijst dit stukje verhalende poëzie, gebaseerd op waargebeurde feiten, met een titel die de lading echt wel dekt: ‘Weer de weg kwijt'⇲. 

[194]

II. Koning Boudewijn bezoekt de Oostendse haven in dit gedicht vol avonturen, poëem dat ik opdraag aan Christiane, destijds uitbaatster van een café op de Opex, met dezelfde naam als dit gedicht: Zeemansverlangen⇲. 

[486]

III. Zo ging het er vroeger aan toe en zo gaat dat nu nog altijd. Het verenigde Oostendse kunstheir rukt ‘en bloc’ uit, en maakt er nachten van zoals ze alleen maar in Oostende kunnen zijn, mede doordat de kunstenaars van het verleden nog immer van de partij zijn. Zo gebeurt het ook in ‘Ensor en zijn bende in Oostende⇲. 

[762]

IV. De Oostendse kunstenaars kennen er iets van, ze kunnen er weg mee, maar de vissers moeten daar niet voor onderdoen, integendeel zelfs. Volg deze groep jonge vissers in een kroegentocht die van ’t Hazengras naar de Langestraat trekt, in ‘De plechtigheid’⇲.

[893]

V. Arno’s ‘Oostende bonsoir’ is een meesterlijk nostalgische song, heimwee uitdrukkend naar het Oostendse nachtelijke stadscentrum van weleer. Maar dat stadscentrum is de OPEX niet en de Chèvre Folle is wat anders dan café Zeemansverlangen. Niet verwonderlijk dat er van over de havengeul een reactie kwam op Arno’s ‘Oostende bonsoir’, luister ernaar in ‘Elk z’n goedenavond'⇲.

[773]