EEN van mijn kleindochters verjaart, Lou (°2012) wordt vandaag twaalf. Wat kan ik haar op zo’n dag schrijven? Ik kijk een beetje rond en stoot in Ouders van nu⇲ op krasse beweringen: ’Is maart je geboortemaand dan ben je waarschijnlijk erg romantisch, geloof je in de ware liefde en ben je hondstrouw. One-night-stands zijn niet jouw ding. Grote kans dat een maart-kind dan ook al op jonge leeftijd verkering heeft of altijd maar op zoek is naar die ene grote liefde en daar eindeloos over kan fantaseren. Viva la romance!’
Zelf ben ik niet in maart geboren, maar in februari. Ben ik er minder romantisch om? Ben ik niet, net als die van maart, levenslang op zoek geweest naar de grote liefde? Daardoor was ik trouwens altijd bereid tot een one-night-stand, ik dacht: wie zoekt die vindt. Neen, hondstrouw kun je die van februari niet noemen, da’s wel een verschil. En toch. Net als maartkinderen had ik al op jonge leeftijd verkering en net als zo'n maartkind kon ik eindeloos over dat meisje fantaseren — over andere meisjes trouwens ook.
Ik herlees wat ik geschreven heb en zie dat het niet erg stichtend is. Wat moet een kind van twaalf hier nu van denken? En haar vader, mijn zoon? Oei! En mijn schoondochter? Oeioeioeioeioei! Om dit briefje op de valreep nog een stichtende wending te geven, besluit ik à la Ouders van nu met Viva la romance!
De digitale publicaties (pdf en EPUB) van De Lachende Visch zijn gratis.
Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten