vrijdag 8 november 2024

Het zal je kind maar wezen



SINDS 1 SEPTEMBER is Mathilde Steenbergen grote baas van de gevangenissen in België. Hoe gaat het in ons gevangeniswezen? In een interview zegt ze: ‘We moeten bij elke begrotingscontrole vechten om genoeg geld voor eten te krijgen. Dat is hoe diep we zitten.’ (DS, 6 november 2024)
De Brusselse fotograaf Sébastien Van Malleghem ging kijken hoe het er in de gevangenissen concreet aan toegaat. Van 2011 tot 2014 dwaalde hij door Belgische penitentiaire instellingen, waarvan hij een tiental bezocht, verspreid over heel het land en van alle soorten: vrouwengevangenissen, lange straffen, preventieve detentie, geestelijk gehandicapte gevangenen. Hij fotografeerde gevangenen die op acht vierkante meter leven, in cellen met vervallen muren en verstopte toiletten. Sommigen hebben alleen een emmer, heel de ruimte baadt in een doordringende stank. ‘Hoe kun je je waardigheid behouden onder deze omstandigheden?’ vraagt Van Malleghem zich af. ‘Als je een dwaasheid begaat, moet de straf vrijheidsberoving zijn, maar niet verlies van menselijkheid.’ Resultaat is een boek waarin de beelden onbehagen oproepen en dat in Time ‘Best Photography book of the year’ genoemd werd.
Niet uit het fotoboek, maar wel iets om dit stukje mee af te ronden, een citaat van Angela Davis — in Amerika ervaringsdeskundige: ‘Gevangenissen zijn ontworpen om mensen te breken, om de bevolking te veranderen in exemplaren van een dierentuin – gehoorzaam aan onze verzorgers, maar gevaarlijk voor elkaar.’ Krasse taal, vind ik, maar ja, wat weet ik ervan?

Teksten en foto’s van Sébastien Van Malleghem. Prisons, 2015. Paris, André Frère Éditions, 2015, Teksten in ’t Frans en 't Engels. 208 pp. 

Geen opmerkingen: