Surrealisme op de Oostendse strekdam (2)

De strekdammen⇲ die in Oostende de geul afbakenen, maken de haven voor grote schepen toegankelijker en ze beschermen de stad tegen de duizendjarige storm. Wandelaars gebruiken ze om de grens tussen land en water te traverseren, overschrijding die iets met de geest doet. De wandelaar laat het realisme van het land achter en betreedt het surrealisme van de zee, met alle gevolgen van dien. — — — Links in hoofding: De Laatste Vuurtorenwachter op de oostelijke havenstrekdam in Oostende. Rechts: ‘Wanneer we de Opex naderen verlaat ik de groep en neem de tram naar huis.’ (Still uit Songs From the Second Floor⇲ van Roy Andersson.) 

Flagellanten — ZITTEND OP EEN bank van de oostelijke strekdam monster ik een man die me onverwachts zijn koopwaar demonstreert. Hij zegt: ‘Moi, je construis des marionnettes, avec de la ficelle et du papier.’ Hij toont me zo'n pop en zegt: ‘C’est une poupée qui fait non non non non non non.’ Meer dan naar die poppen gaat mijn aandacht nu naar flagellanten die groepsgewijze aan 't naderen zijn. Om van die poppenmaker af te geraken sta ik op en vervoeg de flagellanten die wild in 't rond zwaaien met gesels, stokken, pinnen en paraplu’s. Om niet uit de toon te vallen haal ik De Zeewacht uit mijn jaszak en begin mezelf ermee te meppen. De flagellanten scanderen slogans die ik niet begrijp, maar toch meeroep. De poppenmaker verdwijnt uit beeld. Luidruchtig ronden we de kop van de strekdam, waarna we in stoet op onze stappen terugkeren. Uit vele wondjes bloedend trekken we de Baelskaai op. Onderweg vervoegen buurtbewoners, havenarbeiders en masochisten onze rangen. Wanneer we de Koninklijke Baan naderen verlaat ik de groep en neem de tram naar huis. Op de tram zit spijtig genoeg ook de poppenmaker. (Flor Vandekerckhove⇲)

Wij, met zand in onze schoenen is een memoir (25 bladzijden), waarin ik terugdenk aan de weg die beeldend kunstenaar Luc Martinsen en ik afgelegd hebben, sinds onze eerste ontmoeting in 1988. Ik schreef dat boekje als een symfonie, een muziekstuk in drie delen, dat na het tweede deel onderbroken wordt door een interludium en afsluit met een coda. In de beste traditie van De Weggeefwinkel is ook Wij, met zand in onze schoenen gratis. U hoeft er alleen om te vragen. Mocht u interesse hebben, mail naar liefkemores@telenet.be⇲. (Vermeld 'Zand' en zeg 'pdf' of 'epub'.)