Steel dit boek !

Abbie Hoffman⇲, een van de zeven beklaagden in The Trial of the Chicago 7⇲, met op de achtergrond de oproerpolitie.

IN ’T VOORJAAR postte ik ‘1968 was overal en niet in ’t minst in Chicago’⇲, over een memorabel moment in de contestatie die de wereld overspoelde. Na afloop van dat Chicago-moment werden zeven ‘aanstokers’ voor de rechter gedaagd. Ik zei toen dat ik van plan was over elk van die zeven een apart stukje te maken, ook om te kijken hoe het hen verder vergaan is. Een daarvan is er al: Jerry Rubin: van yippie tot yuppie⇲. Er was nog een Yippie⇲ die ’t in Chicago aan de rechter mocht komen uitleggen: Abbie Hoffman⇲. Hoe is het hem verder vergaan?
Wat een merkwaardige bende was dat toch, die Youth International Party⇲ mede door Hoffman gesticht. De Wikipedia-bladzijde heeft omzeggens de omvang van een boek en dan nog wel een boek dat afsluit met met 277 noten. Hoe kan ik het één zin samenvatten? Het helpt als je je een beetje ingraaft in de Tegencultuur van de jaren 1960⇲ en daarna aan opa vraagt wat hij zich van Provo⇲ herinnert.
Je kunt ook lezen wat Abbie Hoffman er in 1970 zelf over schrijft. Steal This Book roept in zijn titel al op tot rebellie en ook voor de rest is ’t een en al tegencultuur. Ervaringsdeskundige Hoffman geeft volop adviezen over manieren om tegen staat & kapitaal tekeer te gaan. Hoeveel exemplaren er daadwerkelijk van dat boek gestolen werden is onbekend, wel is geweten dat er tussen april en november 1971 meer dan een kwart miljoen verkocht werden. Dat je het zelf kunt lezen is geen stijlfiguur van mij, je haalt het hier gratis van het net⇲.
In tegenstelling tot zijn kompaan Jerry Rubin blijft Abbie Hoffman tot het einde een activistisch leven leiden. Beiden sterven jong. Jerry Rubin loopt onder een auto als hij 56 is, de intussen manisch-depressief gediagnosticeerde Abbie Hoffman sterft op z’n tweeënvijftigste aan een overdosis pillen. Er werd een film over hem gemaakt: Steal This Movie!⇲.
Flor Vandekerckhove⇲

Wij, met zand in onze schoenen is een memoir (25 bladzijden), waarin ik terugdenk aan de weg die beeldend kunstenaar Luc Martinsen en ik afgelegd hebben, sinds onze eerste ontmoeting in 1988. Ik schreef dat boekje als een symfonie, een muziekstuk in drie delen, dat na het tweede deel onderbroken wordt door een interludium en afsluit met een coda. In de beste traditie van De Weggeefwinkel is ook Wij, met zand in onze schoenen gratis. U hoeft er alleen om te vragen. Mocht u interesse hebben, mail naar liefkemores@telenet.be⇲. (Vermeld 'Zand' en zeg 'pdf' of 'epub'.)