Dingen die evengoed in de middenclub gebeuren (5)

Middenclub is een volkse benaming voor visserscafé The Sailor, op de Baelskaai in Oostende. Op die kaai waren nóg twee kroegen: links was dat de Kurkenzak, a.k.a. ’t Veegeetje⇲, rechts was er de Jolly Sailer. Vandaar, de in ’t midden liggende middenclub. (Foto Jo Clauwaert⇲.) — Deze post is het slotstuk van van een reeks van vijf waarin ik de middenclub bezing. Het voorgaande stukje staat hier⇲. 

Net iets trager — MIJN TRAGERE IK schuift zijn benen onder tafel en giet het flesje water in het glas, net zoals ik dat zojuist ook deed. Mijn glas is al halfleeg en ’t zijne nog halfvol. We drinken haast tegelijk de laatste slok en vegen omzeggens samen de mond schoon. Ik breng glas en flesje naar de tapkast, duw de voordeur van de middenclub open en kijk nog eens om. Aan het tafeltje zit niemand meer. Hij beent me wel bij, mijn tragere ik, ik ben iets vlugger, maar niet erg veel. Als ik buiten kom, is mijn tragere ik daar bijna ook. (Flor Vandekerckhove⇲)

Net iets trager is een verhaal van exact 100 woorden. Uitgeverij De Lachende Visch bundelde 99 soortgelijke verhalen van 100 woorden in een e-boek (alleen maar pdf), waarvoor Delphine Lecompte het voorwoord schreef. Zoals alle e-boeken van uitgeverij De Lachende Visch is ook 99 extreem korte verhalen gratis voor elkeen die erom vraagt. Doe het nu en het boek valt vandaag nog in je mailbox. Doe het meteen via liefkemores@telenet.be⇲ (en vermeld de titel)