 |
| — Guy Desolre (1939-2016) — |
Surfend
over het internet stoot ik op het bericht: ‘Op
10 oktober is Guy Desolre gestorven. Hij laat een rijkgevuld leven achter
zich, steeds nauw verbonden aan de arbeidersbeweging.’
Desolre is een bekende
naam in het Belgische trotskisme. Daarom stuur ik het bericht door naar enkele
oud-kameraden, met de vraag of de website van de SAP aan dat overlijden
aandacht kan besteden. Niemand vindt het de moeite om me te antwoorden, op de
website komt er evenmin een reactie. Ik ben dan maar zelf op zoek gegaan.
Rik De Coninck: ‘Mijn contacten met Guy Desolre betroffen zijn archief. Een
tiental jaar geleden werd ik uitgenodigd om zijn reeksen trotskistische
periodieken op te halen. Ik herinner me ook dat hij een artikel geschreven had over de
Franse socialist Jospin, die toen in de rechtse pers aangevallen werd omwille
van zijn trotskistisch verleden (strekking Lambert). Wat Desolre schreef kwam
erop neer dat het toch maar normaal was dat een socialistisch leider zijn politieke
opleiding gekregen had bij een radicale groepering, aangezien de PS daar zelf
niet voor zorgde.’
Pol De Grave vertelt me
over de eerste politieke stappen van Desolre: ‘In de stijl van de Griekse filosofen wandelde
Ernest Mandel samen met de jonge universitair Guy Desolre door Brussel naar de
VUB/ULB, terwijl ze geanimeerde politieke discussies voerden. Geïnspireerd door
de ‘Traité d’Economie Marxiste’ van Mandel schreef Guy Desolre ‘50 ans de
controles ouvriers en Belgique’. Verschillende generaties syndicalisten van het
ABVV zijn in die geest gevormd.’ Desolre schreef hier
overigens zelf zijn herinneringen aan Mandel neer.
In 1964 werd de jongerenvereniging Socialistische
Jonge Wacht (SJW) uit de socialistische partij gestoten. De Grave: ‘Die periode werd door Guy Desolre gebruikt
om van de SJW een volwaardige arbeidersorganisatie te maken. Na de mislukte
fusie van verschillende organisaties tot de Revolutionaire Arbeidersliga (RAL)
en nadat hij teleurgesteld werd door de vele nederlagen die de Vierde
Internationale in binnen- en buitenland leed, stapte Guy Desolre uit de
internationale leiding van die organisatie. De druppel die zijn emmer had doen
overlopen was de afdanking van zes syndicale ABVV-afgevaardigden van de Luikse
staalhoogovens door toedoen van de syndicale leiding met een communistische
signatuur (PCB). De zes waren lid van de RAL.’
Met zijn kameraad Philippe Polk begon hij het blad La Brèche uit te geven. De Grave: ‘Bedoeling was een klare kijk te krijgen op die opeenstapeling van
nederlagen. Hij hoopte op een hereniging met de Vierde Internationale, maar
die zou er nooit komen. Wel ontstond er een Internationalistische Marxistische
Groep die een kort leven beschoren was. ‘Critique politique’ kwam ervoor in de
plaats; een ambitieus tijdschrift die ‘het politieke’ hoog in zijn vaandel
droeg, een reactie op de postmodernistische Nieuwe Filosofen die toen de
scepter zwaaiden.’
Vonk: ‘De laatste jaren was hij voornamelijk
actief in de socialistische partijen, als perfect tweetalige zowel in de PS als
de sp.a. Maar Guy kon nooit verstoppen dat hij in het bijzonder geïnteresseerd
was in hetgeen zich afspeelde in de trotskistische beweging. Hij was een gretig
lezer van VONK, en verrijkte ons regelmatig met commentaren op onze publicaties
en activiteiten. Elk jaar plaatste hij ook een meigroet in het blad.’
En dan zijn er nog de
anekdotes. De Grave: ‘De
Belgische maoïsten zorgden er ooit voor dat hem belet werd naar Albanië te
reizen.’ Vonk: ‘Voor iemand die professor was aan de ULB en de VUB, en op het
einde van zijn carrière zelfs vice-gouverneur van Vlaams-Brabant, behield hij
een verrassend speelse en uitdagende levensstijl, steeds blij als ergens een
succes werd behaald door de linkerzijde. Toen Parijs in 2001 voor de eerste
maal sedert de Commune een socialistisch bestuur kreeg met Delanoë als
burgemeester was hij de zelfde dag ter plaatse om mee te vieren.’ En nog eentje van De Grave: ‘Desolre gebruikte in die tijd uit principe een Skoda, dat
was immers een auto die gemaakt was in een arbeidersstaat.’
Flor
Vandekerckhove
Geen opmerkingen:
Een reactie posten