* In D.L.Vuurtorenwachter plaatst Flor Vandekerckhove sinds 1988 columns, herinneringen, leesnotities, (mini-)essays, polemieken, verhalen, gedichten… ****************** ************* 'Deze vuurtoren belicht de verdwijnende wereld van een babyboomer/soixantehuitard.' ******************* ****
dinsdag 1 augustus 2017
Het monster van De Pit
— Links de zwart/wit foto die ik in mijn jeugd van de Spuikom maak, met inzet: de foto van dokter Robert Kenneth Wilson.
Rechts, dezelfde Spuikom op 30 juli 2014. (Foto Tanya Koelbergs.) —
Mijn foto van de Spuikom in Bredene, linksboven, dateert van in mijn jeugd. Ik heb er destijds geen bijzondere aandacht aan besteed. Enkele jaren later ga ik op reis naar Schotland, waar ik Loch Ness passeer, een meer van 60 vierkante kilometer, wereldbekend omwille van een onbekend waterdier, het monster van Loch Ness — Nessie voor de vrienden.Haar bestaan wordt betwijfeld, toch beweren duizenden het dier gezien te hebben. Er bestaan foto’s van en er zijn boeken over geschreven. Een van die boeken breng ik mee naar huis.Daarin valt me de foto op die dokter Robert Kenneth Wilson in 1934 maakt. Daarop is het silhouet zichtbaar van een lange nek die uit het water steekt. De foto laat me meteen aan mijn eigen Spuikomfoto denken.Ten behoeve van de lezers plaats ik Wilsons foto als inzet op de mijne. U geeft toe dat de twee dieren meer dan oppervlakkige gelijkenis vertonen.Heb ik in mijn jeugd onverwachts een jong van Nessie gefotografeerd? Hier bij ons? In De Pit?
Er zijn hoe dan ook redenen om aan te nemen dat er in de Spuikom iets aan de hand is. Op een inmiddels van het net verdwenen site staat een getuigenis uit 2014 van ene Tanya Koelbergs: ‘Mijn man, onze kinderen en ikzelf maakten een vroege wandeling langs de Spuikom in Bredene. Plots hoorden we in de verte een zware plons. En tot onze grote verbazing zagen we plots die grote walvis uit het water springen.’Uiteraard vergist mevrouw Koelbergs zich, er bestaat geen enkele manier om een walvis in de Spuikom te krijgen. Alleen toeristen kunnen zoiets bedenken. Maar ze heeft wel de tegenwoordigheid van geest omte fotograferen wat ze ziet. Dank zij deze Tanya kan ik nu 1 en ander vergelijken: enerzijds mijn zwart-witfoto en anderzijds de kleurenfoto van Koelbergs. Waaruit alvast deze conclusie te trekken valt: als het waar is dat ik destijds een kleine Nessie in De Pit gekiekt heb, dan is het ook waar dat het dier inmiddels verschrikkelijk gegroeid is.
Flor Vandekerckhove
Dit verhaal dateert van 2017. Het werd opgenomen in het boek ‘De x-files van Bredene’. Ik herwerk ‘Het monster van De Pit’ volledig ten behoeve van de FB-groep ‘Bredene voor en van iedereen’ waarbij ik me onlangs aangesloten heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten