 |
| — Luc Blomme. Ceci n'est pas une Magritte. 2017. Olie op doek. 100 x 70 cm. — |
Op
15 augustus krijg ik van Luc Blomme een bericht. Hij wijst me erop dat René
Magritte vijftig jaar geleden overleden is. Er hangt een bijlage aan vast: de afbeelding van een schilderij, een werk van Luc, een door
Magritte geïnspireerde parodie: Ceci
n’est pas une Magritte. En, vraagt Luc, kan mijn "Magritte" je
inspireren? Waarna hij zelf het antwoord geeft: ik ben er zeker van.
Doowop — In
Bredene laten Georgette en René Magritte de hond uit. In de Kapellestraat stoppen ze voor een kleerwinkel. Daar zien ze in de etalage mannequins staan die
helemaal in doowop
gekleed zijn, stijl die hen tot tranen toe ontroert, net zoals het koppel ook
ontroerd wordt door de doowopliedjes van The
Penguins, The Orioles
en The Five
Satins. Wanneer
ze weer in Hotel Helvetia komen, hangen ze Do
Not Disturb aan de deurklink. Ze ontdoen zich van hun kleren en naakt dansen ze de nacht in, beschenen door een streepje maanlicht dat door het raam binnenvalt. Muziekinstrumenten hebben ze niet nodig, want doowop laat zich a capella zingen. Georgette zingt
van shoo-wap-dee-wap-wap en René antwoordt met dun dun dun dun dun. Heel dit wonderbaarlijke gebeuren geschiedt alleenlijk doordat Paul Simon het wondermooi bezingt in zijn René And Georgette Magritte With Their Dog After The War↗︎.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten