 |
— ‘I insisted that our Cause could not expect me to become a nun and that the movement should not be turned into a cloister. If it meant that, I did not want it.’ (Emma Goldman) —
|
Mijn maatschappijvisie heb ik eerder al belicht in de G-spot van de politiek↗︎. Ge moogt daarvan zeggen wat ge wilt, maar ge zult niet ontkennen dat het én origineel én aantrekkelijk is. Is het dan vermetel te hopen dat iemand daardoor de weg naar de G-spot inslaat? Naar deze van de seksualiteit of deze van de politiek? Of beide? ‘De kans is klein,’ zegt ge. ‘Akkoord,’ antwoord ik, 'maar ik kan het toch proberen.’ Waarna ik woordelijk de grote A.L. Snijders nazeg: ‘De werkelijkheid is zo angstaanjagend groot en wij zijn zo onvoorstelbaar nietig dat er niets anders op zit dan schrijven, schrijven, schrijven, schrijven, schrijven.'
Proberen dus! Poging waarin René Magritte en ik schouder aan schouder staan. In Alles is mogelijk↗︎ brengen Georgette en René de nacht door in een Vlaams kusthotel. Na de avondwandeling trekken ze hun kleren uit en naakt dansen deze vaandeldragers van het surrealisme de nacht in. Waarmee ze Emma Goldman vieren waar ze zegt: ‘Als ik niet kan dansen, wil ik geen deel uitmaken van uw revolutie.’
Illusie? Hebt gij dan nooit iets soortgelijks beproefd/geproefd? Hebt gij nooit de rolstores laten zakken en hebt gij vervolgens niet, naakt dansend, de zoete voorsmaak van de omwenteling geproefd? Hoezo neen? Is het te laat dan? Waarop wacht ge eigenlijk? Want dat is ook wat uw partner vraagt: waarop wacht ge eigenlijk?
Flor Vandekerckhove
Geen opmerkingen:
Een reactie posten